Rond middernacht vertrekken we voor de toppoging. We stijgen gestaag. Al vroeg staan we op de kraterrand. Het laatste stukje naar de echte top is zwaar. Daarna volgt een pittige afdaling naar Millennium Camp.

Deze dag begint erg vroeg; na een paar uurtjes rust. Rustig pakken we al onze spullen in en kleden we ons warm aan. Om precies twaalf uur staat het ontbijt klaar. Er is pap, geroosterd brood en biscuitjes. Een bak pap gaat er wel in, al lijkt deze even later wat zwaar op de maag te liggen en dus maar verder met wat biscuitjes. En natuurlijk een beker thee, zodat we alvast wat vocht binnen krijgen.

Eerder dan afgesproken vertrekken we; al moeten we nog wel even wachten tot iedereen er is. Maar om kwart voor één beginnen we aan onze toppoging. Spannend zo met die hoofdlampjes in het donker. Je kunt zo zien, dat er nog twee groepen dezelfde weg volgen. We lopen erg rustig, zodat iedereen het eerste uur kan volgen. Er liggen erg veel stenen en soms is het wat steil. Eén van de medereizigers besluit terug te gaan naar het kamp. Langzaam aan valt de groep uiteen.

Wij kunnen aanklampen bij de kopgroep; we zijn met z'n zessen onder leiding van de gids Tobias. Het terrein wordt moeilijker; we moeten soms echt klimmen en klauteren tussen de rotsen door. Maar het gaat ons prima af. We rusten een paar keer even uit, maar niet te lang, omdat de temperatuur zo rond het vriespunt ligt. Al om kwart voor vijf staan we op de kraterrand. We zijn in vier uur tijd naar boven gelopen; dat had niemand verwacht.

Na een korte pauze beginnen we aan de laatste klim naar de top. En wat valt dat tegen! Een smal paadje van grind, waarbij je met elke stap ook weer een stukje achteruit schuift.

We wisten dat dit pittig zou zijn, maar het valt ons allemaal erg zwaar. Het begint tegen zes uur te lopen en de zon laat zich aan de horizon al een beetje zien. Dan opeens staan we op het plateau. Nog een klein stukje vals plat en dan staan we precies om tien minuten over zes bij het overbekende bord op de top van de Kilimanjaro. Het was een schitterende tocht, maar vooral het laatste uur was erg zwaar. We schieten snel wat foto's, want nu is er slechts een handvol mensen aanwezig.

We zien vanaf de Coca Cola route de drommen mensen aankomen. Het is nog erg koud en de gids adviseert om niet te lang boven te blijven. Om half zeven beginnen we aan de afdaling. Eerst over een gecultiveerd pad, waar tientallen mensen over naar boven komen. Dan opeens staan we boven aan een gigantische afdaling. Onze gids zegt, dat we skiënd naar beneden moeten. Het is één en al lavazand en stenen, waardoor we met grote passen moeten afdalen. Het is erg vermoeiend en het gaat soms erg hard. Onderweg eten en rusten we even. We hebben het helemaal gehad, als we bijna beneden zijn. We moeten dan rechts een pad in naar de Barafu Hut. Om precies negen uur komen we hier aan en we nestelen ons op een plekje voor de kampeerplaats.

We wachten hier op de rest van de groep, voordat we verder lopen naar Millennium Camp. Anderhalf uur later verschijnen nog drie personen van onze groep met een gids. Er is vannacht nog iemand tijdens de beklimming met hoogteziekte terug afgedaald naar het kamp. We wisselen ervaringen uit en genieten nog even van het mooie weer. Om half twaalf stappen we aan richting ons kamp. We moeten hiervoor eerst over de Barafu kampplaats. Hier staan gigantisch veel tentjes.

Het maanlandschap begint en we dalen in anderhalf uur af naar ons kamp. Na een uur lopen begint de begroeiing; we zijn weer onder de 4000 meter. En we zien ver voor ons het kamp liggen. Tegen één uur strompel ik het kamp binnen. Helemaal kapot, maar wel gigantisch blij, dat we op de top gestaan hebben. Het was echt een fantastische, maar wel zeer vermoeiende dag. Op een soort bankje wachten we, want nog lang niet alle dragers zijn. Na drie kwartier komt Tobias zeggen dat er al vier tentjes staan. Gelukkig die van ons ook. Michiel zijn plunjezak is erg al, dus dat ruimen we alvast op. Kunnen we alvast gaan liggen. Om drie uur is ook de andere plunjezak er en komen ook de laatste twee medereizigers aanlopen. Zij hebben ook een hele lange dag gehad.

Nadat we lekker wat gerust hebben, kijken we of er misschien thee geserveerd wordt. En ja hoor weer thee met popcorn en nootjes. We blijven zitten en tegen zevenen komt het avondeten. Weer een lekker pittige soep, waarvan we de smaak niet kunnen achterhalen. Daarna rijst met vegetarische groentesaus. Snel na het eten duik ik de tent in om te genieten van de verdiende nachtrust.