We rijden via nieuwe snelwegen naar de grens van Zimbabwe. Hier rijden we direct het Hwange Nationaal Park in. Tijdens de gamedrive zien we leeuwen.

Het zonnetje schijnt al heerlijk als we om zeven uur ons tentje uitkomen. We zetten de auto nog even aan de andere kant, zodat het tentje goed kan drogen. Daarna ontbijten we op ons gemak en genieten we van het schitterende weer. Om kwart voor negen rijden we de camping af op weg naar Zimbabwe. Na 10 kilometer rijden bereiken we het plaatsje Nata, daar houden we rechts aan in de richting van Matalenga. Een mooie snelweg ligt voor ons. Ook hier investeren de Chinezen. Een heel stuk zijn er zelfs nog geen strepen getrokken, zo nieuw is de weg. Tussendoor passeren we twee politieposten. Onderweg zien we een paar impala's, twee zebra's en een groepje olifanten, zo aan de rand van de snelweg. De laatste tien kilometer tot aan de afslag richting Zimbabwe zijn ze druk aan de weg aan het werk. We rijden hier over een noodweg, die ook nog prima te berijden is. De laatste zes kilometer naar de grens gaat over een gravelweg. Als we om kwart over twaalf bij de grens aankomen, blijkt dat we vandaag niet de enige toeristen zijn. Twee auto's met Polen staan er voor ons aan het loket. Eerst halen we een stempel aan de zijde van Botswana. Dan rijden we een klein stukje door en lopen we het kantoortje binnen van de douane van Zimbabwe. In het boek waarin we onze auto moeten registreren staat, dat we de derde auto zijn vandaag. Maar we moeten eerst het immigratieformulier invullen. Daarna wordt er een visum geschreven en in ons paspoort geplakt. Dan moeten we een loketje opschuiven en moeten we formulieren invullen voor de auto. Ondertussen ontstaat er toch wel enige paniek, omdat de generaal net aangekomen is. Het kistje met de stempels en het geld gaat opeens op slot en verdwijnt onder de balie. Twee vrouwen inspecteren de binnenruimte. We schuiven nog een loketje door en daar worden de formulieren in een ander boek overgeschreven. Dan loopt er iemand van de douane mee naar buiten. Hij wil de inhoud van de ijskast zien. Het is wat hem betreft goed; we hebben niet teveel verse groente bij ons. We moeten wachten tot de politieagent klaar is met de Polen; hij is daar al zeker twintig minuten mee bezig. Gelukkig heeft hij bij ons veel minder tijd nodig. Hij schrijft weer allerlei gegevens over, werpt een korte blik in de auto en we mogen na vijf minuten doorrijden. Al deze bureaucratie heeft ons bij elkaar toch bijna anderhalf uur gekost.
We rijden onder de slagboom door Zimbabwe binnen. De gravelweg is niet veel breder dan de auto. We rijden nu gelijk het Hwange NP binnen. Een schitterend park met glooiend terrein. Grote savanne grasvlaktes. Soms staat het gras zo hoog dat we er vanuit de auto niet overheen kunnen kijken. Maar op andere momenten hebben we schitterend uitzicht. De bomen hebben allerlei kleuren, zoals bij ons in de herfst. Op ons gemak rijden we de lange weg richting Robin's Camp. Daar komen we na tweeënhalf uur rijden vanaf de grens aan. We hebben in totaal vandaag 270 kilometer gereden. We melden ons bij de receptie. Ook hier zijn de mensen weer super vriendelijk. Nadat we betaald hebben, rijden we de camping op. We zoeken een tijdelijk plekje om even wat te drinken in het zonnetje, want daar zijn we wel aan toe. Ondertussen komt er iemand vragen of we wensen hebben, we vragen naar wat hout voor het vuur en dat komt ze even later brengen. Even na vieren gaan we nog op pad voor de gamedrive. De man bij de receptie heeft verteld, dat hij vanochtend leeuwen gezien had in de buurt van de Crocodile pool. Helaas heeft hij geen plattegrond van het park voor ons, maar met zijn uitleg moet het lukken. Gelukkig staan op alle splitsingen bordjes, alhoewel ze niet allemaal even goed te lezen zijn. Onderweg naar de pool zien we impala's, een aardvarken, een paar zebra's en niet veel later als we bij een riviertje komen, zien we er net een olifant de kant op klimmen. De brug is niet helemaal goed meer, dus we moeten er langzaam doorheen. Als we aan de andere kant staan, zien we nog meer olifanten in het struikgewas. Niet veel later steken er vlak voor ons drie olifanten de weg over. Een andere olifant was al eerder naar de andere kant gegaan. Een stukje verder bereiken we de Crocodile pool. Er is zelfs een bouwvallige vogelkijkhut. We stappen uit en kijken naar de rivier een tiental meters onder ons. In de rivier liggen een stuk of tien hippo's. Twee jonge nijlpaarden maken samen ruzie. We kunnen hier wel wat leuke plaatjes schieten. We kijken uit over een grote vlakte, maar zien verder geen andere dieren. Na een minuut of tien, stappen we de auto weer in en rijden we dezelfde weg terug. We zien nog een kudu, wat impala's en als we een bocht omkomen, staan er twee leeuwen op de weg; een stelletje. Ze blijven staan en we schieten de nodige plaatjes. Ze lopen naar de andere kant van de weg. Michiel zet de auto nog iets dichterbij en draait hem zo, dat het zicht nog mooier is. Het vrouwtje zet zich schrap in de aanvalshouding. Een schitterend gezicht. We staan op nog geen tien meter. Ze komen nog dichter bij en gaan op enkele meters afstand weer in de berm zitten. Wij moeten er nu toch echt vandoor, want de gate van de camping gaat om half zes dicht. We zijn maar goed een uur weg geweest, maar we hebben wel weer mooi wild gezien.
Op de camping zetten we snel het tentje op, dat is al echt een routineklusje. Michiel maakt een vuurtje en daarna treffen we de voorbereidingen voor het eten. We staan maar met twee stellen op de camping. De baboons blijven gelukkig op enige afstand en vlak achter het hek zien we de impala's lopen. Na het eten zitten we nog even gezellig bij het houtvuurtje. We horen overal om ons heen dierengeluiden. Niet alleen de krekels laten van zich horen, maar ook de baboons.