Vandaag een lange rit vanaf Maun. We rijden eerst nog over de asfaltweg; de laatste 100 km volgen we het zandpad naar Kubu Island, dat midden op de zoutvlakte ligt.

We komen vandaag pas om half acht ons bed uit en lopen om acht uur het restaurant binnen om te ontbijten. De eigenaar geeft aan dat we ook buiten in het zonnetje kunnen gaan zitten en dat lijkt ons een prima idee. Het zit bijna vol binnen. We nemen alvast koffie en thee en gaan lekker buiten zitten. De temperatuur is al aangenaam. Een kwartiertje later komt hij vragen wat voor soort ei we willen hebben en dat wordt een tijdje later gebracht. We hebben de tijd en na het ontbijt ruimen we de laatste spullen in de auto in en nadat we nog een praatje gemaakt hebben, vertrekken we iets na negenen richting Maun. We doen nog wat laatste boodschapjes en om tien uur is ook eindelijk de drankwinkel open. Daarna zetten we koers naar Kubu Island. Het is een lange rechte geasfalteerde weg richting het oosten. Deze volgen we bijna 300 kilometer. Het landschap is afwisselend. De ene keer wat dichter begroeid dan de andere keer. Onderweg komen we een veterinair checkpoint tegen. Deze keer wil de politieagent graag in de koelkast kijken. Gelukkig hebben we de lap vlees die we zojuist gekocht hebben, ergens anders koel neergelegd. We moeten ook hier weer onze schoenen ontsmetten op een vochtig matje. Als we door het Magadikdak NP rijden, hopen we nog enige dieren te zien. Het zou kunnen, want we kunnen op zich best ver weg kijken. Het blijft bij wat zebra's en struisvogels. Dit wordt waarschijnlijk de eerste vakantiedag dat we geen olifanten zien. Om half een zijn we ter hoogte van een camping. We parkeren de auto bij de receptie. Terwijl ik broodjes met tonijn maak, gaat Michiel op zoek naar een cache. De temperatuur is hoog en we eten ons brood op in de schaduw van de auto. Na drie kwartier rijden we verder. Iets na tweeën slaan we rechtsaf een zandpad in. Het is nu nog bijna 100 kilometer naar Kubu Island, daar doen we nog drie uur over. In het begin hebben we een paar keer een stukje met mul zand, maar gelukkig is het niet meer nodig om de vierwielaandrijving aan te zetten. We komen nog wat hutjes tegen en overal lopen koeien, paarden en ezels. Een hele tijd rijden we over een soort dijk dwars door een geel graslandschap. Aan de linkerkant zien we in de verte de witte zoutvlakte. Dan draaien we daar iets verder vanaf en komen we weer wat meer begroeiing tegen. Hier staan ook af en toe schitterend grote baobabbomen. We komen nog langs een veterinaire post met zelfs twee hekken achter elkaar. Deze man heeft duidelijk behoefte aan een praatje en daarna rijden we het laatste stukje verder. Er staan steeds minder bomen en struiken. Af en toe ligt er alleen maar grijs gruis en dan opeens komt een heuveltje met enkele baobabbomen in zicht, dat is Kubu Island. De weg hobbelt enorm en er liggen ook erg veel stenen op. Iets over vijven zijn we dan eindelijk bij de receptie. We hebben vandaag in totaal 397 kilometer gereden en zijn zeven uur onderweg geweest vanaf Maun. De vrouw bij de receptie zegt dat ons voucher niet goed is. Ze gaat haar boek halen en daar staan we gelukkig wel in; we moeten alleen nog betalen. Dus dat doen we dan maar. We mogen een plekje uitzoeken en we rijden een stukje terug naar de kampeerplaatsen. Er staan nog vier andere auto's, ook deze camping is erg klein. We zetten het tentje snel op en daarna maken we foto's van de ondergaande zon. Om kwart over zes is het helemaal donker. We steken de barbecue aan en roosteren een heerlijk stukje vlees. Daarna steken we het vuurtje nog even op. We hebben hier bijna geen last van insecten. Het koelt hier wel een beetje af, maar een trui is nog niet nodig.