Road End - Hall Tarns

De Mt. Kenia komt schitterend in zicht. Helaas lopen we 's middags het laatste stuk naar de kampeerplaats in de regen.

Als we vanochtend wakker worden schijnt de zon. Het uitzicht is echt fantastisch. We ruimen alles op en laten de tent nog even drogen in de zon; deze is nog nat van gisteren. We krijgen groentenomelet bij het ontbijt en zijn er helemaal klaar voor om te gaan. Maar we moeten wachten tot de lunchpakketten klaar zijn. Er zit een vers gebakken pannenkoek in; dus dat kost tijd. Verder drie boterhammen met mayonaise, een stuk komkommer, kip en een halve sinaasappel.
Eindelijk lopen we dan; het is al kwart voor negen. Het pad is goed begaanbaar. We stijgen flink, maar het is goed te doen. De eerste twee uur stijgen we 600 meter. Om tien uur pauzeren we kort en om half twaalf nemen we een half uur pauze om te lunchen.

We hebben schitterend uitzicht op Mt. Kenia. Het trekt echter behoorlijk dicht en op een gegeven moment moeten we onze poncho's aantrekken. Het laatste uur lopen we door de stromende regen. We moeten het laatste stuk nog flink stijgen, maar dan eindelijk zien we een hut staan.

Als we daar aankomen, moeten we gelijk onze bagage uit de keuken halen en naar de tent brengen. De dragers hebben tot onze verrassing achter een klein heuveltje en bij een mooi meertje alle tentjes al neergezet.

Als ik de tent aan het inrichten ben, voel ik me niet lekker worden. Na een kop thee gooi ik er alles uit. Duidelijk iets verkeerd gegeten. Het ging vandaag de hele dag zo goed; geen hoofdpijn, nergens last van en dan nu dit. Ook na het avondeten blijkt dat dat niet wil blijven zitten in m'n maag en darmen. Ik zoek snel m'n tent op. Na twee uur geslapen te hebben wil er weer wat m'n maag uit. Het is dan pas tien uur en ik besluit om vannacht niet mee te gaan voor de toppoging.