Er staat vandaag een cultuur-wandeling op het programma. We lopen niet alleen door het bos, maar bezoeken ook een oude bioscoop en een schooltje.

Het huis is erg gehorig en ik hoor al om vijf uur douchende mensen. Om kwart voor zeven lijkt het wel of er een mis opgedragen wordt. Wat goed mogelijk is, omdat er een religieuze groep in huis zit. Tegen zevenen staan we op, zodat we netjes om half acht aan het ontbijt zitten. Als ik de gordijnen open doe, is het flink bewolkt, maar gelukkig wel droog. Vruchtenyoghurt gevolgd door een nog warme, vers gebakken muffin. Het ontbijt is weer prima.

Zoals afgesproken staan we netjes om kwart over acht klaar in de tuin voor de lodge. De gids komt aanlopen in z'n tuinbroek en met een walkietalkie. We lopen het trappetje af richting de straat. Een stukje verder legt de gids uit dat er veel vervallen is in het dorp. Tot 1996, toen de asbestmijn nog open was, woorden er zo'n 7000 mensen in dit dorp. Nu zijn het er nog geen 2000. Hij laat ons de vervallen bioscoop van binnen zien en dan lopen we langs het zwembad het bos in. Aan de rand van het bos wordt hard gewerkt aan bosonderhoud. Er staan hier vooral veel eucalyptusbomen en naaldbomen voor de productie van stookhout.

We lopen over een smal paadje dwars door het bos. Onderweg komen we langs een oude goudmijn. De takellift dwars over de bergen staat er nog, maar is totaal verroest. We staan regelmatig stil en dan vertelt de gids iets over de omgeving. Rond elven komen we in een dorpje en bezoeken we de school. De kinderen spelen buiten. We kijken rond en als de bel gaat, gaan alle kinderen gelijk netjes naar binnen. Wij mogen ook in een lokaal naar binnen en er worden stoelen voor ons neergezet. De hoofdmeester vertelt iets over de school en de kinderen zingen twee liedjes voor ons. Daarna verlaten we de school en lopen we verder.

Na ruim een uur lopen zijn we op een heuvelachtige grasvlakte terecht gekomen. We stijgen flink en hebben trek gekregen. We zoeken een mooi plekje uit en beleggen de boterhammen. Het is ondertussen helemaal open getrokken, maar het windje blijft wel fris op deze hoogte. Na de lunch stijgen we nog een goed uur en dan zijn we boven bij een hutje en een verroeste radiozendtoren. We rusten even uit en genieten van het mooie uitzicht.

We dalen af en lopen vlak langs de grens met Zuid-Afrika; deze is helemaal afgezet met een hekwerk van prikkeldraad. We dalen flink af en komen langs een oud en verlaten legerkamp. Daar gaan we de weg op en nu lopen we langzaam dalend (en soms stijgend) in de richting van de bus. Onze gids heeft contact gehad met iemand anders en als het goed is, komt Sakkie ons ophalen.

Tegen vieren horen we het geronk van een motor en komt onze bus de hoek om zetten. Hij kan hier alleen niet draaien, dus gaat hij achteruit terug en lopen we nog even verder tot we bij een splitsing aankomen. We rijden het zandpad af en komen op hetzelfde rode zandpad uit, waar we gisteren ook al gereden hebben. We komen meerdere tegenliggers tegen en dat geeft flinke stofwolken. Het is nog wel een half uur rijden voor we weer bij de lodge terug zijn. We drinken met z'n allen wat op het terras, maar het is erg fris. We stoppen geld in een envelop, zodat we een leuke donatie voor het schooltje hebben.

We gaan snel een warm bad nemen. Daarna lezen we nog wat onder het genot van een zak chips, terwijl een ander deel van de groep naar de uitvoering van een dansgroep kijkt. We gaan nog een potje poolen, voordat er geroepen wordt dat we kunnen eten. Rond de klok van zeven uur gaan we naar het restaurant voor ons avondeten. We eten weer heerlijk en gaan na afloop met een paar anderen nog een potje poolen. Tegen tienen zoeken we onze kamer op en pakken we de tassen zover mogelijk in.