We maken een heerlijke wandeling naar een waterval. In de loop van de middag bezoeken we de 800 jaar oude rotstekeningen en krijgen we uitleg van een gids.
Het is vandaag weer een wolkeloze dag. Als ik het gordijn open doe, kijk ik uit over de in de zon liggende bergen. Dit wordt vast weer een mooie dag. We moeten ons even haasten, maar uiteindelijk is het nog geen kwart voor acht als we als eersten het huisje van de reisleider binnen lopen om te ontbijten. Na twee boterhammen snijdt Michiel de verse ananas aan, zodat we allemaal een schijf hebben. Na het ontbijt lopen we terug om de rugzakken te halen.
Om kwart voor negen staat bijna iedereen klaar bij de bus om te vertrekken. Er ontbreekt nog één persoon, maar de reisleider legt alvast uit wat we vandaag gaan doen. Daarna besluiten twee mensen achter te blijven. Het is negen uur als we de bus in stappen en ook de laatste persoon komt aanlopen. We rijden tien minuten en gaan dan gelijk te voet omhoog de bergen in.
Het eerste uur lopen we over een smal paadje dwars over een verbrande vlakte. We stijgen steeds en lopen vol in de zon, die heerlijk warm is, maar niet echt sterk. We maken een bocht en lopen het bos in, het is hier gelijk een stuk frisser. Als we op een splitsing komen, nemen we de afslag naar de waterval. Een pittig stijgend pad leidt ons in dertig minuten naar de waterval. Er valt een dun straaltje in een heldere plas water. Het is erg fris hier en we blijven hier maar even zitten, voordat we dezelfde weg terugnemen naar de splitsing.
We lopen nog een stukje verder en steken twee keer een watertje over. Opeens lopen we door het hoge gras en weer volop in de zon. We beklimmen het uitzichtpunt en dalen dan stevig af. M´n knie wil niet meer verder, maar gelukkig gaat het met m´n brace om redelijk goed. Een half uur later staan we op een schitterende plek op een rots midden tussen het water. Het is half één; tijd om te lunchen.
Na een half uur lopen we verder. Het pad is nu opeens geasfalteerd; hier kun je met de rolstoel komen en binnen twintig minuten staan we op de plek waar Sakkie ons vanmorgen afgezet heeft. Hier zien we een hele troep bavianen. We lopen een stukje verder naar het bezoekerscentrum. Michiel koopt ijsjes en we zitten nog te eten, als we onze bus aan zien komen. We vragen om te stoppen, zodat we mee kunnen rijden naar het startpunt van de volgende wandeling, terwijl een aantal mensen te voet verder gaat.
Als we vijf minuten later op de plek van bestemming zijn, zijn we blij dat we de bus gepakt hebben, omdat de weg alleen maar omhoog ging. Als de rest van de groep er is, lopen we naar een hek langs de weg, waar al twee Afrikaanse mannen op ons staan te wachten. Na een korte uitleg gaat één man met ons mee. Hij vertelt ons onderweg iets over de omgeving en na twintig minuten staan we bij rotstekeningen van 800 jaar oud. Hij vertelt er een heel verhaal bij en daarna dalen we weer langzaam af. We nemen een kijkje in het bezoekerscentrum, maar dat is vooral een souvenirwinkel.
We rijden het laatste stuk met de bus en zijn om half vijf terug bij de huisjes. We drinken wat, douchen en zorgen ervoor dat we om tien over zes weer in het huisje van de reisleider zijn voor de uitleg van de dag van morgen. Om half zeven rijden we met de bus naar het dichtstbijzijnde hotel; dit moet erg luxe zijn. Het ziet er allemaal heel chique uit. We mogen nog niet de eetzaal in, omdat het nog geen zeven uur is.
We moeten in de lounge wachten, totdat er iemand op een gigantische trommel gaat slaan. We lopen de eetzaal binnen en bekijken het buffet, dat er overheerlijk uitziet. Het smaakt prima en als we afrekenen, blijkt dat we uiteindelijk vijftien euro per persoon aan eten betalen en drie euro aan drank. Dat is dus een enorme meevaller; we hadden gedacht hier veel duurder uit te zijn. Als we na de busrit weer terug zijn bij ons huisje, moeten we eerst het eten laten zakken, voordat we ons bed op kunnen zoeken.