Vanuit de Malealea Lodge verlaten we na een uurtje rijden Lesotho. We rijden door een glooiend landschap in de richting van Cradock, waar we in de loop van de middag aankomen.
Wat heb ik heerlijk geslapen vannacht onder dat zalige donsdekbed. Na zo'n lange nacht is het helemaal niet erg als de wekker om half zeven afloopt. En warempel we hebben vanochtend zelfs licht, omdat het aggregaat aanstaat. Precies om zeven uur lopen we de eetzaal binnen en nemen we yoghurt, toast met eieren en spek. We hoeven na het ontbijt alleen de tassen op te halen in het huisje en we zetten ze bij Sakkie in het karretje.
Iedereen is vrij snel terug en we rijden om kwart voor acht de poort van de lodge uit. Over de onverharde weg rijden we over de pas en dalen we af naar de geasfalteerde weg. We rijden een stukje richting de hoofdstad Masuro. Maar op de splitsing in Motsekuoa nemen we de weg naar Mafeteng. Als we daar zijn, is het nog maar een klein stukje rijden naar de van Rooyengate. Om negen uur zijn we bij deze grensovergang, waar we weer een stempeltje halen. De dame bij deze grensovergang zet alleen een stempel en kijkt niet verder in het paspoort. De man aan het loket bij de Zuid-Afrikaanse grens typt allerlei gegevens over. Een half uur later gaat de slagboom voor ons open.
Het eerste dorp, dat we na de grensovergang binnenrijden, is Wepener. Hier drinken we in de tuin van een hotel koffie en thee. We rijden daarna richting Zastron dwars door een glooiend geel landschap, waar we vooral veel schapen zien rondlopen. Hier en daar steekt een bruine heuvel op uit het landschap.
Om half twaalf zijn we in Aliwal North. Hier kunnen we boodschappen doen en eten we een hapje bij Wimpie. Een uurtje later rijden we verder naar Burgersdorp. Onderweg zien we struisvogels, mangoesten en apen. We hebben wat sluierbewolking, maar het zonnetje blijft volop schijnen. Het wordt zelfs behoorlijk warm. In de verte boven de bergen hangen grijze regenwolken, maar gelukkig valt het mee en blijft het zonnig als we in de buurt komen.
Via Steynburg en Hofmeyr komen we om drie uur uiteindelijk in Cradock aan. Ook deze stad maakt, net als de andere steden waar we vanmiddag doorheen reden, een uitgestorven indruk. Dat heeft er waarschijnlijk mee te maken dat alle winkels hier op zaterdagmiddag gesloten zijn. We stoppen in een straatje met allerlei leuke huisjes. Aan de linkerkant van de weg hangt boven een huis het bord "Tuishuise".
We worden hartelijk verwelkomd en krijgen een glaasje sap aangeboden, terwijl ondertussen de bagage uit het karretje gehaald wordt. We krijgen allemaal een sleutel en vallen van de ene in de andere verbazing, als we bij elkaar de huisjes gaan bekijken. Ze zijn allemaal authentiek ingericht. Wij hebben een huisje met vier slaapkamers, twee badkamers, een woonkeuken met een echt oud fornuis en een zitkamer met open haard.
Na alle rondleidingen filmen we ons huis van binnen en steken we het vuur in de open haard aan. De haard is echter snel weer uit. Na een heerlijke stortdouche (en het dweilen van de vloer, omdat er geen randje of douchegordijn is), lopen we richting het hotel. We vragen aan de receptie waar de bar is en dan roept één van onze medereizigers vanonder de trap. We nemen een kijkje en in een kast onder de trap staat een computer om te internetten.
In de bar drinken we gezellig wat, waarna we in de foyer van de reisleider een overzicht van de dag van morgen krijgen. De eigenaresse komt ons om zeven uur een welkomstdrankje aanbieden, daarna worden we uitgenodigd voor de maaltijd. We hebben een voortreffelijk buffet. Het toetje, een chocolade brownie, is een sublieme afsluiting. Het is negen uur als we het hotel verlaten en teruglopen naar ons huisje, waar Michiel de open haard nog een keer aansteekt en dit keer succesvol.