Onze huurauto wordt vandaag bij het hotel afgeleverd. Daarna bezoeken we Nationaal Park Vulcan Poas en rijden we door het bergachtige landschap richting Heredia.

M'n biologische klok zegt, dat het tijd is om wakker te worden. Het is alleen pas half twee en pikdonker. De rest van de nacht slaap ik steeds een uurtje en om half acht vinden we het wel tijd om op te staan. In de eetzaal krijgen we een fruitontbijt; de vitamines voor de hele week hebben we zo wel binnen. Na het ontbijt lopen we de tuin in en volgen we de koffieroute van tien minuten. Het is stralend weer en al best warm, maar rond de toppen hangen al weer wolken. We hebben leuk uitzicht.

Op onze kamer verzamelen we de spullen, die we mee willen nemen en we gaan alvast naar de hal van het hotel. Na nog geen vijf minuten wachten, komt de man van het verhuurbedrijf. Michiel spreekt alles met hem door en bekijkt de auto. Iets na half tien is het tijd om te gaan. Na een klein stukje rijden, komen we bij een supermarkt. Ik ga naar binnen voor wat inkopen, terwijl Michiel in de auto wacht.

We rijden verder en na bijna een uur rijden, zijn we bij de entree van het Nationaal Park Vulcan Poas. Het was een mooie slingerweg door een schitterende omgeving. Helaas trekt de lucht steeds verder dicht. We parkeren en moeten dan nog 600 meter lopen, voordat we bij het uitkijkpunt zijn. We kijken zo de krater in; er komt wat stoom af en je ruikt de zwaveldampen. Jammer dat het zo bewolkt is. De wolken zorgen ervoor, dat we net over de krater heen kunnen kijken, maar verder niet. We nemen het wandelpad richting het andere kratermeer. Na tien minuten stevig klimmen, hebben we zicht op het mooie gekleurde Laguna Boto.

We vervolgen onze wandeling door de schitterende natuur en na ruim twintig minuten staan we weer op de parkeerplaats. We bezoeken de souvenirwinkel en als we buiten komen, begint het gigantisch te regenen. Na vijf minuten is het weer droog en lijkt de lucht op te trekken. We lopen nog een keer naar de krater, maar nu is er zo weinig zicht, dat we het kratermeer niet eens kunnen zien. We lopen dus maar terug naar de auto en gaan op weg naar de La Paz watervallen. Die zouden hier in de buurt moeten liggen. Het is toch weer een half uur rijden, omdat de maximum snelheid regelmatig 40 km/u is of je kan gewoon niet harder rijden vanwege de slechte staat van de weg.

We parkeren de auto en binnen bij de receptie krijgen we te horen, dat we 29 dollar moeten betalen. Dat vinden we veel te veel en we stappen in de auto. We besluiten naar Heredia te rijden. De weg kronkelt door het bergachtig landschap. Na een half uur begint het te regenen en het gaat steeds harder gieten. Het water en de modderstromen lopen over de weg. Soms zie je, mede vanwege de laaghangende bewolking, geen hand voor ogen. Het blijft slecht en na ruim een uur rijden, besluiten we richting het hotel terug te gaan. We hebben geen goede wegenkaart en ook de bewegwijzering laat veel te wensen over. Uiteindelijk komen we in de buurt van Alajuela en even later herkennen we de weg waar we gisteren gereden hebben. Rond half vier rijden we de parkeerplaats van ons hotel op. Aan de balie krijgen we te horen dat het restaurant vandaag om acht uur dicht gaat, dus we moeten op tijd gaan eten. Moe van de dag en omdat de biologische klok nog niet goed loopt, stappen we al om half acht ons bed in.