We zijn de hele ochtend onderweg op weg naar de Haciënda die aan de voet van een bergachtig terrein ligt. We bezoeken de waterval en rusten uit bij het zwembad.

Als de wekker afloopt gaan we er gelijk uit en een half uur later zitten we aan het ontbijt. Het is precies acht uur als we de auto volgeladen hebben. Nog even pinnen in het dorp, wat lekkers halen bij de bakker en dan begint ons avontuur terug naar de Highway. We komen veel verkeer tegen, waaronder enkele grote vrachtwagens. We zijn anderhalf uur onderweg over de onverharde weg en zijn blij als we eindelijk weer asfalt zien.

Nu is het nog een kwartiertje rijden en dan staan we bij het tankstation aan de Pan-Amerikaanse snelweg. De tank is weer vol, de ramen zijn weer schoon; klaar voor de rest van de rit. We tuffen lekker door. Af en toe zitten we achter een vrachtwagen en duurt het even voor we de mogelijkheid hebben om in te halen. In het plaatsje Canas is een grote supermarkt direct langs de snelweg. Michiel gaat naar binnen om wat dingen te halen, terwijl ik bij de auto wacht. Hij heeft ook lekker twee ijsjes gekocht, die we eerst opeten, voordat we verder rijden.

Het is heerlijk weer; de zon schijnt volop en we hebben goed uitzicht op het gebergte. We rijden parallel aan de kust, maar kunnen de zee niet zien liggen. We komen door een droge grasvlakte met hier en daar mooie grote groene bomen. Vijf kilometer na Liberia gaan we de snelweg af; we staan gelijk op een onverharde weg. Deze weg gaat het binnenland in en moeten we zo'n 16 km volgen.

Het landschap verandert al vrij snel in een groen heuvelachtig gebied; het is duidelijk dat hier meer regen valt. We komen ook steeds dichter bij het gebergte. Als we er bijna zijn, komen we bij een afgesloten hek. Omdat we gereserveerd hebben, hoeven we niet te betalen. Tegen één uur rijden we het terrein van de Hacienda op. Bij de receptie krijgen we gelijk uitleg over alles wat hier te doen is. Daarna nemen we plaats op het terras bij het zwembad, omdat we pas een uur later de sleutel van de kamer krijgen.

De temperatuur is flink opgelopen, gelukkig waait er een lekker windje. Als we de sleutel hebben, laden we de auto uit en brengen alles naar onze kamer. We trekken de bergschoenen aan en gaan op pad. We gaan eerst bij het uitzichtpunt kijken, dat is slechts vijf minuten lopen. We zien onderweg één grote en meerdere kleine hagedissen. We eten een lekker broodje en bananen.

We gaan nu de andere kant op richting de Las Chorreras Waterfall. We volgen het boerenpad en komen na een klein half uurtje bij een kleine waterval uit. Gelukkig staan hier bankjes om even uit te rusten, want het is zo midden op de dag erg warm. Het zweet loopt aan alle kanten naar beneden en we hebben het grootste deel van de route toch onder de bomen gelopen. We lopen op ons gemak terug en nestelen ons daarna met een boek aan de rand van het zwembad.

Als iets na half zes een poes het op ons gemunt heeft en zelfs Michiel z'n zonnestoel in beslag neemt, besluiten we naar onze kamer te gaan. Even lekker douchen en op naar het restaurant. Michiel zoekt een plaatsje aan de rand van het overdekte terras. Het is nog heerlijk van temperatuur; het onweert echter wel heel erg in de verte. We zien de hele avond bliksemflitsen. We kiezen vanavond ons eten van het buffet en sluiten af met koffie en thee. Als we tegen half negen teruglopen naar onze kamer, zit er een enorme pad naast één van de andere kamers. Vanuit onze kamer horen we het geluid van krekels en kikkers in de stilte van de nacht.