We rijden richting Alajuela. Onderweg krijgen we met enige obstakels te maken. 's Middags brengen we een bezoekje aan de dierentuin.

Zoals al normaal begint te worden, ben ik wakker als de zon opkomt. Maar als ik rond zevenen m'n bed uitrol en tussen de lamellen door naar buiten kijk, is het flink bewolkt. Als we tegen achten aan het ontbijt verschijnen, blijkt al wel hoe wisselvallig het hier kan zijn, want de meeste wolken zijn opgetrokken en alle bergtoppen zijn weer goed te zien. De temperatuur is ook al weer aangenaam; deze zal de 20 graden wel weer gepasseerd zijn. We hebben een uitgebreid ontbijt vandaag, want naast het fruitontbijt en de eieren met spek, krijgen we ook nog pancakes. Ik hoef voorlopig niet meer te eten.

We pakken de tassen in, leveren de sleutel in bij de bar en tegen negen uur rijden we de parkeerplaats af. In Paraiso krijgen we gelijk al te maken met een wegomleiding. We volgen de bus die voor ons rijdt, want die is vast ook onderweg naar Cartago. Al vrij snel zien we de doorgaande weg liggen, maar vlak voor de kruising gaat de bus midden op de weg staan om alle passagiers in te laten stappen en wij wachten geduldig. Als we eenmaal weer op de juiste weg zitten, zijn ze volop aan de weg aan het werk. Moeten we over één rijbaan, omdat ze aan het graven zijn. Een stukje verder moeten we wachten, omdat een vrachtwagen vol rioleringsbuizen achteruit moet steken. We rijden dwars door Cartago en aan de andere kant van de stad rijden we de Pan-Amerikaanse snelweg op.

We volgen de borden San Jose, maar helaas staan we opeens aan de rand van de stad, terwijl we eigenlijk op de snelweg hadden willen blijven rijden. Gelukkig hebben we een goede kaart, maar het is wel razend druk in de hoofdstad en op elke kruising staat er een stoplicht. We komen op een drukke rotonde van de rondweg uit. We zien een bord met Alajuela, maar later blijkt dat er nog twee letters tussen stonden. We staan in een klein dorpje en zijn duidelijk verkeerd. Terug naar de rotonde en we nemen een andere afslag. Dan merken we dat we goed zitten en van de rondweg rijden we de snelweg op. We volgen de routebeschrijving van het hotel. We krijgen eerst de tolhuisjes. Met ons gebrekkig Spaans ontcijferen we wat er boven op de borden staat en kiezen de juiste rij. Het werkt echt razendsnel. Vlak daarna zijn we bij het vliegveld. Hier gaan we de snelweg af en volgen we een weg met allemaal gaten, die langs het terrein van het vliegveld loopt. We volgen de bordjes van het hotel en vrij snel daarna rijden we door een dorpje. We moeten linksaf en na een stukje rijden is er een grote poort met het reclamebord van het hotel. We bellen aan en de poort wordt open gedaan.

Ondanks dat het pas elf uur is, kunnen we nadat de gegevens zijn genoteerd al naar onze kamer op de eerste etage van het gebouw. We zetten alles boven neer en pakken één rugzak in om mee te nemen. We besluiten een bezoekje te brengen aan de plaatselijke dierentuin. Dat ons Spaans nog niet zo goed is, merken we als we wederom de verkeerde afslag nemen en niet alleen 15 kilometer te ver rijden, maar deze ook weer terug moeten. Gelukkig komen we uiteindelijk op de juiste plaats uit.

Er staan bijna geen auto's op de parkeerplaats en wij zijn duidelijk één van de weinige toeristen. Wel lekker rustig zo, kun je tenminste overal goed fotograferen en filmen. Het is een schitterend aangelegde dierentuin, waar we op ons gemak doorheen wandelen. Om twee uur besluiten we om naar het grootste winkelcentrum van Costa Rica te rijden, dat moet hier niet zo ver vandaan zijn. Maar we hebben uiteindelijk de hele omgeving gezien, tot de gevangenis aan toe, maar we belanden niet bij het gezochte winkelcentrum. Het is ondertussen flink donker geworden en het regent behoorlijk. Jammer, we hadden gehoopt met onze kaart en de aanwijzingen uit het boek er te komen. We gaan bij een supermarkt naar binnen om als souvenir een flesje water te kopen en we nemen gelijk wat lekkers mee. We eten het op, voordat we terug naar het hotel rijden.

Dat lijkt ons makkelijk, want we volgen gewoon de bordjes vliegveld. En na een kilometer of zes staan we naast het vliegveld, maar wel aan de verkeerde kant van de snelweg. Dus maar weer de snelweg richting San Jose op en de eerste afslag er weer af, terug de andere kant er weer op. We komen weer in de buurt van de tolhuisjes, dus ik zoek alvast gepast geld. Tot onze verbazing mogen we nu gewoon doorrijden en tegen vijf uur zijn we terug bij ons hotel. Michiel belt gelijk bij de receptie naar de verhuurmaatschappij. Er is even hulp nodig van de receptioniste, maar dan is er afgesproken, dat ze de auto komen ophalen. Ik heb ondertussen rondgekeken en ben bij het zwembad geweest; ziet er best leuk uit.

Ze zijn hier wel echt ingericht op vertrekkende toeristen; ze hebben een gigantische souvenirwinkel. We settelen ons in de schommelstoelen op het balkon voor onze kamer. De vliegtuigen komen vlak langs en kunnen we tussen de bomen door goed zien. Tegen zessen wordt de auto opgehaald en een half uurtje later gaan we eten. De kaart waaruit we kunnen kiezen is erg beperkt. Na het eten gaan we gelijk naar onze kamer terug.