We wandelen op de flanken van de vulkaan. 's Middags brengen we een bezoekje aan de Arenal Observatory Lodge en hebben we geregeld schitterend zicht op de top van de vulkaan. We horen het gerommel en zien af en toe de brokstukken naar beneden stuiteren.

Als ik het gordijn open doe, zie ik dat het licht bewolkt is en de top van de krater niet te zien is. Het is overigens al wel erg warm. Als we om half acht bij het restaurant aankomen voor ons ontbijt, zit het er al hartstikke vol. Op de parkeerplaats staan twee grote bussen. We vinden een plekje en beginnen met een fruitontbijt. Daarna laten we aan het buffet een omelet bakken. Als we terugkomen bij onze tafel zijn niet alleen de borden van het fruitontbijt opgeruimd, maar ook onze koffie en thee. Een iets te ijverige ober heeft alles meegenomen; dus we bestellen opnieuw. Het wordt een stuk rustiger nu de bussen volgestroomd en vertrokken zijn.

We lopen terug naar ons huisje en pakken de rugzakken in. We rijden naar La Fortuna en tanken daar, voordat we op weg gaan naar de waterval. De weg stijgt vier kilometer lang flink. Onderweg komen we een kudde paarden tegen, die naar beneden onderweg is, zonder begeleiding; of zou die man in de auto, die er achter rijdt erbij horen? Op een gegeven moment parkeren we de auto aan de kant van de weg. Als we 100 meter verder zijn, is er een groot parkeerterrein. Michiel haalt de auto op en zet hem in een parkeervak. Hij moet de auto daarna nog een keer verplaatsen, omdat de auto achterstevoren in het vak moet staan.

De man bij de kassa raadt ons aan naar het kratermeer te lopen, omdat dat tweeënhalf uur is en naar de watervallen is slechts 15 minuten. We nemen zijn advies aan en moeten nu in een ander gebouw een kaartje kopen. Deze man spreekt geen woord Engels en verkoopt alleen de kaartjes. We hebben een erg toeristische kaart meegekregen, waarop alles veel mooier afgebeeld staat dan in het echt is. De waterplaats met zitjes, is in het echt een kraantje met twee boomstambankjes.

Het is benauwd warm en we lopen rustig omhoog. Gelukkig schijnt de zon niet; we zweten ons nu al te pletter. Na ruim een uur lopen, begint een steil pad omhoog met allemaal trappetjes. Als we dat gehad hebben, komen we het bordje "1250 m to go" tegen en gaan we het bos in. Ook hier gaan we steil omhoog en dan geeft Michiel aan dat het genoeg is en gaan we terug naar beneden.

Er staat een ruiterpad op de kaart, maar dat staat niet met bordjes aangegeven. Michiel wil dit volgen en we lopen dwars door het weiland omlaag. Na 20 minuten zien we een grote paardenstal staan en die staat ook op de kaart. We lopen langs een kudde koeien, maken het prikkeldraad open en zijn weer terug in de bewoonde wereld. Nog geen vijf minuten later zien we onze auto al staan op de parkeerplaats. We rijden rustig naar beneden en halen een groep toeristen te paard in. Als we La Fortuna bereikt hebben, rijden we terug naar ons hotel.

We trekken gelijk onze zwemkleding aan en lopen richting het restaurant, waar we een lekkere salade bestellen. Ondertussen nemen we een afkoelende duik in het zwembad, alhoewel het water aardig opgewarmd is. We genieten van de salade en de koude cola. Als alles op is, gaan we terug naar onze kamer en kleden ons weer om.

We nemen de rugzakken weer mee en gaan met de auto op pad naar Arenal Observatory Lodge. Als we bij de slagboom komen, zetten we auto neer en vragen we aan de man of we verder mogen lopen. Maar dat is niet de bedoeling. We betalen en moeten de laatste 1300 meter met de auto omhoog. Op het terras van het restaurant hebben we goed uitzicht op de vulkaan, die de meeste tijd in de wolken zit. Er zijn ook veel vogels in deze omgeving. We pakken een stoel en wachten en kijken.

Als de bewolking minder wordt, nemen we mooie foto's. Helaas wordt het opeens erg donker en begint het te regenen. We gaan onder het afdakje zitten, maar als het begint te gieten, moeten we toch echt naar binnen. We gaan bij het raam zitten en bestellen een ijsje. Het smaakt ons goed en ondertussen houdt het ook op met regenen. De top is bijna helemaal zichtbaar en ik ga snel naar buiten, terwijl Michiel op de rekening wacht. Gelukkig is hij op tijd buiten om een stukje te filmen. Het zonnetje komt er weer flink doorheen en het is na een half uurtje niet meer uit te houden.

In het naastgelegen gebouw is een overdekt gedeelte van waaruit we ook prima zicht hebben. Het is daar in ieder geval een stukje koeler. We kijken nog een uurtje. Ik maak een paar prachtige foto's van het Laguna de Arenal. We horen van alles bij de krater, zien ook regelmatig brokstukken langs de helling naar beneden stuiteren, maar daar blijft het bij. Tegen half vijf lopen we terug naar de auto en rijden we de 9 kilometer onverharde weg terug naar de afslag. Nu nog een mooi stukje over het asfalt, dat ik vanuit de auto goed probeer te filmen.

Ik heb om vijf uur m'n zwemkleding aan en sta op het punt om een verfrissende duik in het zwembad te nemen, maar dan begint het te regenen en een tropische bui komt naar beneden zetten. Dan maar douchen als alternatief. Als we even later buiten zitten op het terras, begint het al gauw te schemeren, te gieten en dan ook nog te donderen. Alweer een heftige bui, terwijl van de vulkaan niets meer te zien is. Om zeven uur lopen we richting het restaurant, het is droog en nog steeds warm. We zitten nog niet aan tafel of het begint te gieten. In het zwembad kun je goed zien, hoe hard het water naar beneden komt zetten. Het is vanavond weer rustig in het restaurant. We eten iets lekkers, tekenen de bon en lopen terug. We kijken nog televisie en lezen wat voor het licht uit gaat.