We gaan 's ochtends paardrijden. Met een groepje maken we een uitstapje naar een waterval. In de loop van de middag maken we een korte wandeling.
Het is vannacht erg warm geweest; ik had achter de ventilatieraampjes al open laten staan, maar ben er om half een uitgegaan om ook aan de voorkant iets open te zetten. Ik weet ook niet meer hoe ik moet liggen, want ik heb beide schouders flink verbrand, terwijl we gisteren amper in de zon hebben gelopen. Maar het wordt gelukkig van zelf weer half acht en dus tijd om er uit te gaan. Als we in het restaurant komen, is het een drukte van belang en net als gisteravond kunnen ze dat niet helemaal aan. De koffie is er zo, maar op de koffiemelk en mijn thee moeten we meer dan een kwartier wachten. Bij het fruit is al veel weg, maar gelukkig komen ze dat een tijdje later aanvullen. Als we brood gaan halen, zijn net de grote borden op en is er geen roerei meer. Maar uiteindelijk lopen we om half negen met gevulde maag terug naar onze kamer.
We besluiten om vanochtend een rit met paarden te gaan maken en Michiel gaat naar de receptie om het te regelen. Het is negen uur en over een kwartier gaat er een groep weg, waar we mee mee kunnen. We gaan naar een waterval. Als we om kwart over negen bij de stallen aankomen, zitten er al vijf mensen op een paard. We krijgen een helm op en bestijgen het paard. De stijgbeugels worden op maat gemaakt en we vertrekken gelijk.
Daar zit ik dan voor het eerst boven op een paard; de rondjes in de Efteling niet meegerekend. Het gaat rustig en ik ben al snel gewend, maar dan kom ik erachter dat mijn paard niet wil dat twee andere paarden inhalen. Mijn paard probeert van alles om dat te voorkomen; snelheid verhogen, weg afsnijden. We zijn met allemaal Spaanstalige mensen op pad, dus we kunnen weinig communiceren. We maken een mooie rit door de omgeving. Na een uur rijden zijn we in de buurt van de waterval aangekomen.
We stijgen af en de paarden worden aan een boom vastgebonden. We moeten een stukje dalen en staan dan opeens bij de waterval. De andere mensen nemen van de gelegenheid gebruik en zwemmen in het frisse water. Om elf uur lopen we terug naar de paarden en als iedereen er weer op zit, gaan we via een andere weg terug naar ons hotel. Ik heb het fototoestel omhangen om wat plaatjes te schieten, maar daar komt het niet van, omdat mijn paard toch echt de hele tijd voorop wil lopen. Verschilende keren versnelt hij zijn pas. En ik probeer me zo goed mogelijk vast te houden. Tja, alles wat ik tegen het paard zeg, verstaat hij natuurlijk niet. De gids moet mijn paard een aantal keer afremmen. Precies om twaalf uur zijn we terug bij de manege. We stijgen af, leveren onze helm in en lopen terug naar onze kamer.
We hebben al weer geen stromend water. We trekken onze zwemkleding aan en zoeken het water op ter afkoeling. We dobberen een kwartiertje rond en laten ons in de schaduw opdrogen. Het is veel te warm om in de zon te zitten. Iets na tweeën besluiten we nog een eindje te gaan lopen. We doen onze wandelschoenen weer aan en gaan op pad. De hond van het hotel loopt de hele route met ons mee. We komen na een goede vijftien minuten lopen bij een beekje uit, maar kunnen de Red Pull niet echt vinden. We lopen via een andere weg weer terug. Als we bijna bij het hotel zijn, begint het te regenen. De temperatuur blijft hoog en het is gelukkig maar een kort buitje. De rest van de middag brengen we door aan de rand van het zwembad. 's Avonds eten we weer lekker van het buffet. Er zijn niet zo veel mensen en je merkt gelijk dat alles beter loopt. Na een kopje koffie en thee gaan we terug naar onze kamer. De ventilator heeft nu de hele middag aangestaan, maar het is nog erg warm. We schuiven het bed recht onder de ventilator en dat scheelt een heleboel.