We maken vandaag een rondrit door de omgeving van Battambang. We maken een ritje met een bamboetreintje naar de plaatselijk steenfabriek. We komen langs allerlei vakarbeiders en zien enorm veel.

Vandaag is het wel gelukt om de wekker af te laten lopen, maar we zijn al wakker voor hij afgaat. Om zeven uur gaan we er uit. Als we klaar zijn steken we over naar het andere gebouw voor het ontbijt. Ze hebben een aantal warme Cambodjaanse gerechten, maar dat is op dit moment niet zo aantrekkelijk. Dus we roosteren wat boterhammen en beleggen ze met omelet en ananasjam. Om kwart voor acht zijn we al weer terug op de kamer om onze rugzakken te pakken. Als we tegen achten beneden in de hal komen, zit onze gids al klaar. Buiten staat een taxi met chauffeur op ons te wachten.
We rijden eerst in de richting van de bamboetrein. Onze taxichauffeur heeft duidelijk de opdracht gekregen om de drukke wegen te mijden en rustig te rijden. We zijn zo goed in staat om van het dagelijks leven een goede indruk te krijgen. Om half negen komen we bij het startpunt van de trein aan. Op het enkele spoor staan al meerdere bamboetreintjes. Zo'n treintje is niet meer dan 2 assen met wielen, waarop een platform van bamboestokken gelegd wordt. Een motortje zorgt voor de aandrijving op de achterste as. Er gaan twee treintjes voor ons weg. Ze zijn snel uit het zicht verdwenen. En als wij even later vertrekken, blijkt wel waarom. We halen een topsnelheid van 29 kilometer per uur. En dan zie je dat de rails voor geen meter recht ligt en dat de aansluitingen niet optimaal zijn. Maar het is een leuke ervaring. Vroeger reden er gewone treinen over dit spoor, maar na de verwoestingen van de oorlog, rijden er alleen nog bamboetreinen voor de plaatselijke bevolking en de toeristen. Gelukkig is het vandaag een beetje bewolkt, zodat we niet de hele tijd vol in de zon zitten. De temperatuur ligt gewoon boven de dertig graden. Na ruim tien minuten komen we bij een paar huisjes aan. We hebben dan een kilometer of zes afgelegd. We stappen af en de gids neemt ons mee naar de plaatselijke steenfabriek. Er staan drie steenovens, waarvan er op dit moment eentje in gebruik is. Onze gids kan uitgebreid uitleg geven, omdat hij vroeger zelf in zo'n fabriek gewerkt heeft. Hij legt uit hoe de stenen uit de klei gemaakt worden en laat ons de machine zien die ze daarvoor gebruiken. We gaan een van de andere ovens in en krijgen uitleg over het bakproces. Na een minuut of tien lopen we terug naar de spoorlijn. De karretjes zijn omgedraaid en we gaan dezelfde weg weer terug. Onderweg moeten we van het treintje af; er komen tegenliggers aan. Binnen een paar minuten zijn de drie treintjes ons voorbij en kan ons wagentje weer op de rails gezet worden. Niet veel later zijn we terug waar we opgestapt zijn.
De taxichauffeur staat al op ons te wachten als we om tien voor half tien de hoek om komen lopen. We rijden een half uurtje door bewoond gebied; alle huisjes staan tussen de vele bomen. Een schitterend stukje, waardoor we een leuke indruk van het leven van alle dag krijgen. Tegen tienen hebben we pas 20 kilometer gereden en maken we een stop. We eten eerst rijstcake bij een stalletje aan de kant van de weg. Daarna lopen we door naar een huis waar ze rijstwijn maken. Helaas wordt er vandaag niet gestookt. Maar onze gids geeft wel uitleg bij de materialen die er naast. Naast het stoken van rijstwijn, fokken ze hier ook vechtvissen. Overal staan potten en bakken met vissen. We lopen door naar Wat Somrong Knong. Deze tempel is in de oorlog als gevangenis gebruikt. Er is ook een herdenkingsplaats met schitterende stenen afbeeldingen over de tijd van de bezetting door de Rode Khmer. Als onze gids weer even staat te telefoneren, ziet Michiel kans om ongezien de cache die hier ligt te zoeken. Hij vindt hem snel en nog voordat de gids er weer is, ligt de cache weer verstopt. De gids komt aanlopen en vertelt een uitgebreid verhaal bij de afbeeldingen. De taxi is ondertussen vlakbij neergezet, maar de chauffeur is er even vandoor. Na een paar minuten komt hij opeens opdagen. We rijden een kilometer of drie, rijden een brug over en gaan daar de auto uit. Hier is de plaatselijke vismarkt. Het is elf uur als we hier een klein rondje lopen. De gids vertelt over het hele proces van de gedroogde vis en vispasta. Een paar honderd meter verder stoppen er bij een botenmaker, die druk bezig is met een vissersboot. Zo'n boot kost nieuw ongeveer 400 dollar. Aan de andere kant ligt een wat grotere boot, die vooral voor het vervoeren van vracht gebruikt wordt. We rijden weer twee kilometer verder en stappen bij een huisje uit waar rijstpapier gemaakt wordt. Het hele gezin is druk bezig met de verschillen fasen van het proces. Het rijstpapier wordt gebruikt om loempia's van te maken. Het is bijna half twaalf als we de auto weer instappen.
Een kilometer of zeven verderop bezoeken we Wat Ek Phnom. Terwijl we wat drinken, vertelt onze gids iets over de geschiedenis van deze vervallen tempel uit elfhonderd. Daarna beklimmen we de restanten, waarbij de gids nog wat toelichting geeft. Een uurtje later stappen we in de auto op weg naar de krokodillenfarm die bijna tien kilometer verderop ligt. Een vrouw doet het hek voor ons open en we gaan met onze gids het terrein op. We gaan een stenen trap op en lopen op een hoogte van twee meter over een smal betonnen pad tussen de bakken met krokodillen door. Beneden ons tientallen krokodillen in allerlei formaten. Van twee weken oud tot twee meter groot. Helaas zijn er op dit moment geen krokodilleneieren te bezichtigen, maar de rest was toch ook al erg leuk. Het is al een uur geweest als we weer terug in de taxi stappen. De taxichauffeur tuft in een kwartiertje op zijn gemak naar een restaurantje aan de rivier. We krijgen een overdekte vlonder op palen toegewezen. Er wordt een matje om op te zitten neergelegd en er hangen drie hangmatten. Een stuk beneden ons loopt de rivier. We bestellen kip met rijst. Na een tijdje wordt de bbq-kip gebracht. Werkelijk alles zit er nog aan. Ze hebben haar alleen van binnen leeg gemaakt en gevuld met wat groente. Met een mes snijden we er de stukjes vlees van af. De kip is heerlijk gekruid. We hebben wel wat tijd nodig voor de hele kip ontleed is. Daarna even lekker uitbuiken in de hangmat. Na een pauze van anderhalf uur, vertrekken we weer. Het is al tien over drie als we wegrijden. We nemen nog even een kijkje op de hangbrug een paar honderd meter verderop. Daarna rijden we door naar Phnom Sampov. Onder aan de voet van deze berg ligt een schooltje. In de tijd van de oorlog was dit een ziekenhuis. Onze gids vertelt er uitvoerig over. Hij heeft er zelf gelegen en hij heeft hier familieleden verloren. Daarnaast vertelt hij tijdens onze wandeling naar boven vol uit over wat hij allemaal heeft meegemaakt tijdens de bezetting door de Khmer. We bereiken na twintig minuten lopen de eerste top van deze berg. Terwijl we onderweg meerdere keren ingehaald worden door brommers, die toeristen omhoog vervoeren. Boven staat Wat Kereoum; een paar kleine tempels bij elkaar. We staan nu op 80 meter hoogte. We lopen even rond, maken foto's van het schitterende uitzicht en bezoeken daarna de Killing cave; de grot waarin vele Cambodjanen gestorven zijn. Het is half vijf geweest en we besluiten ook de andere top nog even te bezoeken. Deze ligt op 120 meter hoogte en ligt op een kwartiertje wandelen. Daarna zakken we af naar beneden waar de taxichauffeur snel uit de hangmat komt als wij aan komen lopen. Het is als tegen half zes als we wegrijden. Het is nu nog vijftien kilometer naar ons hotel, waar we om zes uur aankomen. We nemen afscheid van de chauffeur en spreken met de gids af hoe laat hij ons morgen komt halen. We hebben vandaag heel veel gezien; 80 kilometer rondtoer door Battambang en omgeving met de auto.
We trekken onze badkleding aan, halen een ticket voor het zwembad en zoeken daar verkoeling, maar het water is heerlijk warm. Na een kwartiertje wordt de lucht zwart en vallen er een paar druppels. We kleden ons snel aan, maar dan stopt het weer. Tja, dan blijven er nog even liggen. De temperatuur is nog ruim boven de dertig graden.
Tegen zeven uur als we gedouc hebben, kopen we tegenover het hotel wat koekjes en nemen we de tuktuk naar het centrum. We gaan vandaag bij Gecko eten. Dit restaurant biedt kansarme meiden een mogelijkheid om te werken. Er is een open keuken waar door negen meiden gekookt wordt. Ieder maakt een gerecht voor een gast. Je kunt hier echt heerlijk eten. Na een uurtje nemen we de tuktuk weer terug naar het hotel.
Nog even wat internetten en de spullen weer pakken. Morgenochtend om kwart voor zeven staat de gids met zijn tuktuk voor ons klaar.