We brengen de laatste ochtend in Cambodja door in een strandtent. De taxi haalt ons rond het middaguur op en brengt ons naar het vliegveld in Phnom Penh. 's Avonds laat komen we aan in Singapore.

Vannacht niet super geslapen. Er waren nog laat mensen bij het zwembad en vanochtend vroeg was er al iemand luidruchtig bezig het zwembad schoon te maken. Even later begonnen de werk lui aan het hotel dat naast ons hotel gebouwd wordt. Toch komen we er pas om half negen uit, waarna we gaan ontbijten. Het is al benauwd warm als we buiten komen. Het is schitterend weer; blauwe lucht met slechts een paar wolkjes. Na het ontbijt pakken we onze rugzakken in voor de vliegreis. We zetten ze neer bij de receptie en lopen met onze handbagage richting boulevard. Er is al veel te doen op het strand. We lopen aan het eind van de boulevard nog het straatje in met wat winkeltjes. De weg loopt omhoog en het is er eigenlijk te warm voor. Aan het eind draaien we om en lopen we aan de andere kant weer terug richting zee. We hebben op de heenweg een leuke strandtent met wifi gezien en daar gaan we onder de overkapping zitten. We hebben heerlijk uitzicht op zee en nemen iets koels te drinken. Ondertussen werken we de website nog even bij en lezen we het laatste nieuws. Iets na half twaalf betalen we en lopen we terug naar ons hotel. In de schaduw wachten we op onze taxi die er om twaalf uur moet zijn. Een paar minuten voor twaalf komt de taxi aanrijden. We laden onze tassen in en rijden de stad uit richting Phnom Penh. De weg is goed; daar hebben de Chinezen de afgelopen jaren voor gezorgd. Er zijn slechts twee banen en er rijdt erg veel vrachtverkeer. We sukkelen soms wat langer achter een vrachtwagen, omdat er geen mogelijkheid is om in te halen. Dit is de verbinding tussen de haven en de hoofdstad. En heel wat containers worden hier over deze weg getransporteerd. Hoe dichter we bij Phnom Penh komen hoe drukker het wordt. De laatste 100 kilometer heeft de weg drie banen, die voor beide richtingen gebruikt worden. Iedereen probeert zich een weg te banen. Het is wel opvallend hoe rustig iedereen blijft. Buiten wat getoeter, gebeuren er geen gevaarlijke dingen. Iedereen geeft elkaar de ruimte. Tegen half vier worden we voor de deur van het vliegveld afgezet. We hebben dan bijna drie en half uur gereden en 225 kilometer afgelegd. Er is nog geen balie van Silkair open, dus we moeten nog even wachten. Maar als dat om kwart over vier wel gebeurt, staan we vooraan. Als de bagage van een label voorzien is, lopen we verder. Door de douane is geen probleem. We hoeven er niet eens te wachten. In de vertrekhal gaan we op zoek naar een restaurant. We hebben de keuze uit twee. We nemen een warme maaltijd, want sinds het ontbijt hebben we niets meer op. We laten het ons goed smaken. We internetten nog wat en lopen naar de wachtruimte, omdat het een uur voor vertrek is. Als we daar komen, blijkt onze vlucht een vertraging van veertig minuten te hebben. We kijken op internet en zien dat het vliegtuig in ieder geval al wel uit Singapore vertrokken is. Om zes uur landt het en tegen half zeven mogen wij het toestel in. Het is dan in Phnom Penh al bijna donker. Om zeven uur gaan we de lucht in en zien we de vele lichtjes van de stad onder ons verdwijnen. De vlucht duurt een uur en veertig minuten. Het is in Singapore een uur later en dus komen we tegen kwart voor tien aan op Changi airport. We staan snel aan de gate en daarna zijn we vlot het vliegtuig uit. Ook hier zijn we snel door de douane en als we bij de bagageband komen, rollen de eerste koffers al op de band. Enkele minuten later komen onze rugzakken. We laden ze op een karretje en gaan op weg naar de metro. We volgen de bordjes en staan al vrij snel op het metrostation. Aan de kassa zeggen ze dat we de kaartjes uit de automaat moeten halen. Bij de automaat blijkt dat we kleingeld nodig hebben, terwijl de pinautomaat alleen briefjes van vijftig Singapore Dollar heeft gegeven. Dus terug naar de kassa om geld te wisselen en een nieuwe poging bij de kaartjesautomaat. Ondertussen is er al een metro vertrokken. Maar gelukkig rijden ze elke paar minuten. Als we kaartjes hebben, hoeven we dan ook niet lang te wachten. We zitten in een pendeldienst naar de reguliere metrolijn; dus op het eerstvolgende station moeten we er weer uit. We stappen over in een andere metro en rijden nu een minuut of twintig mee. Het is hier overal nog erg druk, zowel op straat als in de metro. We gaan er op station Bugis uit. Vanaf daar is het ongeveer 500 meter lopen. We hebben het GPS aan staan en als we gezien hebben in welke richting we moeten, gaan we op pad. We moeten een paar keer een straat met stoplichten oversteken. Het blijkt al wel dat je hier als voetganger veel geduld moet hebben. We vinden vlot de weg naar ons hotel, waar we om kwart over elf binnen stappen. We worden vlot geholpen en gaan met de lift naar onze kamer. Een heel aparte opstelling met een designbed en een glazen badkamerwand. Maar ja de ruimte is schaars hier. We drinken nog wat en dan is het toch tegen enen voordat het licht uitgaat.