Na twee uurtje rijden vanuit Pokhara bereiken we de plaats waar we starten met onze trekking. We overnachten in Tirkhedhunga in het Chandra Guest House.

Voor het eerst eindelijk lekker geslapen. Al voor zevenen zijn we uit bed. Buiten schijnt al volop de zon. Er is nog plaats genoeg in het restaurant en we bestellen beide een continentaal ontbijt. Om kwart voor acht zijn we klaar en wachten we op het terras.

In de keuken kunnen ze het niet allemaal aan; de laatste ontbijtjes komen pas om kwart over acht. De bus is dan al gearriveerd. De bagage wordt boven op de bus vastgemaakt. En iedereen zoekt een plaatsje in de Nepalese bus; deze is echt op kleine mensen afgestemd.

Om half negen rijden we weg. Aan de rand van Pokhara stopt de bus; de trekkingpermits moeten geregeld worden. We passeren nog een militaire post en dan rijden we de stad uit.

We slingeren de bergen in. We hebben fantastische uitzichten. Na bijna twee uur rijden zijn we op de plaats waar we starten met lopen. De tassen worden aan elkaar gebonden en verdeeld over de dragers. Tegen elf uur start onze trek.

We lopen het eerste kwartier over een aangelegd stenen pad. Dat pad gaat over in een keien pad met heel veel trappetjes. De zon schijnt volop en het is flink warm. We stoppen een paar keer voor een korte pauze. Tegen half twee stoppen we bij een restaurant voor de lunch. We krijgen allemaal rijst met wat groente. Maar dat moet nog vers klaargemaakt worden en dat duurt wel even. Na ruim een uur wordt het eten geserveerd. Het is bijna drie uur als we weer verder lopen.

Het is nog maar zo'n 20 minuten lopen, heeft Krishna gezegd. We zijn nog geen 5 minuten weg of het begint te spetteren. Niet veel later gaat het over in regen. We schuilen onder een afdak. We beginnen met de hoesjes over onze rugzakken te doen. Even later doe ik toch ook maar m'n poncho aan. Michiel zet gewoon de versnelling wat hoger en loopt snel door. Het begint steeds harder te gieten en als ik weer ergens schuil, blijkt dat ik tegenover de lodge sta waar we overnachten.

We zijn bij het Chandra Guest House in Tirkhedhunga op 1530 meter hoogte. Er is een overdekte ruimte, waarin we allemaal kunnen zitten. Al vrij snel worden de kamers verdeeld. We zetten onze spullen op de kamer en Michiel rolt de slaapzakken alvast uit.

Het is te hopen dat onze buren niet snurken, want de muren zijn daar niet op afgestemd. Er zitten flinke spleten in de muren; je kunt er met gemak doorheen kijken. Tijd om gezellig wat te drinken en te kletsen. Terwijl anderen het kraantje buiten of de douche beneden uitproberen. Sommige mensen komen enthousiast terug, maar anderen hebben koud of helemaal geen water.

We bestellen zowel het avondeten als het ontbijt, zodat we morgenochtend snel te eten hebben. Opeens komt iemand binnenlopen met de mededeling, dat er een enorme spin in de slaapkamer zit. Hij is te snel om te vangen; grote paniek. We eten heerlijk en als het licht tot twee keer toe uitgevallen is gaan we naar bed. Het is nog niet eens negen uur.

Ondertussen is het weer flink gaan regenen. Onder een geleende paraplu poetsen we onze tanden. We inspecteren onze slaapkamer op insecten. Het regent nog even en als het dan droog wordt val ik in slaap.