De laatste dag wandelen en dan het laatste stukje met de bus naar Pokhara.

Vanaf vijf uur kijk ik regelmatig naar buiten om te kijken of we uitzicht hebben op de besneeuwde toppen. Maar jammer genoeg blijft het bewolkt. We zijn al om kwart over zeven beneden voor het ontbijt. Alle spullen hebben we dan al ingepakt. Vanaf half acht wordt het ontbijt geserveerd.

De eigenaar weet precies wie wat besteld heeft. Tot acht uur druppelen de mensen binnen; al aangepast aan de Nepalese tijd. Na het ontbijt moet er afgerekend worden, dit kost enige tijd, omdat de vrouw achter de balie alle prijzen nog achter de consumpties moet schrijven. Half negen halen we dus niet; het wordt zo'n twintig minuten later.

De eerste uren lopen we bijna alleen maar naar beneden trappetjes af. We zijn weer terug in de bewoonde wereld. Er is van alles te zien en ik stop regelmatig om te fotograferen of te filmen. Tegen half elf komen we bij een post van de maoïsten. Er moet betaald worden; eerst is er sprake van 100 rupees per persoon per dag. Het kost enige tijd voordat ze klaar zijn met onderhandelen en er betaald is. Maar in plaats van de gevraagd 500 rupees moeten we nu 400 rupees per persoon te betalen. Om tien voor elf kunnen we eindelijk verder.

We komen langs een openlucht school, waar we een tijdje staan te kijken. Om kwart voor twaalf komen we in Syauli Bazar waar we op een overdekt terras een flesje frisdrank drinken. De groep is ondertussen behoorlijk uit elkaar gerukt. Tussen de eerste en de laatste lopers zit behoorlijk wat tijd. Om half een gaan we op pad voor de één na laatste etappe. Dit is nog een behoorlijk vermoeiend stuk. Het is "Nepali flat"; het lijkt vlak, maar gaat steeds omhoog en omlaag. Het loopt ook erg vervelend, omdat er erg veel stenen op de weg liggen.

Om half twee bereiken we onze lunchplaats. Hier drinken we heerlijk gekoelde frisdrank en al vrij snel wordt de rijst geserveerd. Een uurtje later maken we ons op voor de laatste 20 minuten van onze trek. We staan nog niet buiten of grote druppels vallen naar beneden. Maar we vertrekken toch. We lopen nog een stukje langs de rivier en als we er bijna zijn, moeten we steil omhoog naar de weg waar de bus al op ons staat te wachten.

Het is drie uur en onze trekking zit er op. Tegen half vier zit alle bagage in de bus en kunnen we op weg naar Pokhara. We slingeren over de smalle bergweg, waar we regelmatig stil moeten staan voor tegemoetkomend verkeer. We zijn al om 17.00 uur terug bij het guesthouse. De busrit heeft een half uur minder lang geduurd dan op de heenweg. Het heeft er vast mee te maken dat we nu vooral naar beneden zijn gegaan.

We douchen lekker, zoeken onze spullen een beetje uit en rond zessen gaan we op pad naar de winkelstraat. We horen van medereizigers dat we niet naar Chitwan zouden kunnen, omdat de weg geblokkeerd is. Als we later Krishna tegen komen, zegt hij dat hij morgen nog eens gaat bellen en dat we het vooralsnog gewoon gaan proberen om er te komen.

We kopen kaarten, poncho's en een paar andere souvenirs. Rond zeven uur treffen we aantal andere mensen van de groep en met z'n achten gaan we ergens lekker eten. We zijn in een behoorlijk chique restaurant terecht gekomen. Het bier wordt in bevroren glazen ingeschonken en er staan al hapjes op tafel voordat we iets besteld hebben. We eten heerlijke steak.

Als we teruglopen naar het hotel treffen we nog meer medereizigers. In het hotel aangekomen pakken we al onze spullen in, want om zeven uur vertrekken we morgenvroeg. We zijn nog bezig als er op de deur geklopt wordt. De eigenaar komt zeggen dat we de glasramen moeten sluiten. Dus dat doen we dan maar, wel jammer want door de hordeur kwam nog een beetje frisse lucht. Ondanks de 25ºC val ik vrij snel in slaap.