Wachten, wachten, wachten na de gecancelde vlucht. Uiteindelijk kunnen we het vliegtuig in naar Doha.
We zijn op tijd wakker en verschijnen om zeven uur gedoucht en wel aan het ontbijt. We horen dat er al twee mensen vanochtend vroeg vertrokken zijn naar het vliegveld samen met een groep Engelsen. Opeens zien we ze weer terugkomen; ze zouden in Londen weer moeten overnachten en zijn nu maar teruggekomen.
Er staat een gigantisch buffet klaar. Elke keer halen we een beetje. Daarna gaan we lekker buiten zitten onder het grote afdak bij de ingang. Ze hadden gezegd dat er vanaf zeven uur nieuws zou zijn, maar ze weten nog steeds niets. We kletsen, lezen en af en toe gaat er iemand naar binnen om te kijken of er al meer informatie is.
Er worden allerlei tijden genoemd; waarschijnlijk alleen om ons aan het lijntje te houden. Op een gegeven moment wordt verteld dat het vliegtuig uit Daka onderweg is en dat we richting vliegveld gaan. Niet veel later arriveren er twee Qatar medewerkers; het is ondertussen al tegen elven. Zij worden natuurlijk meteen bevraagd door mensen van de groep. Zij weten echter niets over het vliegtuig. Ze geven als excuus dat ze een half uur onderweg zijn geweest en dus niet op de hoogte zijn van het laatste nieuws. Ze gaan naar binnen en komen niet meer naar buiten.
Opeens is er nieuws, dat we voor twaalven gaan. Het is erg vervelend, dat we de hele dag al het nieuws via via moeten horen, want dat maakt het er allemaal niet betrouwbaarder op. Eindelijk komen er twee bussen aangereden, waar we allemaal in moeten. Dan volgt een drukke rit van een half uur dwars door Kathmandu. Op het vliegveld aangekomen gaan we in de rij staan, maar al snel worden we naar een andere ingang verwezen.
Helaas zijn ze er daar niet op voorbereid dat we komen en duurt het weer even voordat er genoeg personeel is om ons te screenen. Na de screening lopen we naar de incheckbalie. Er zijn slechts twee balies open waar al zo'n dertig Nepalezen staan te wachten. Gelukkig gaan er na zo'n tien minuten nog twee balies open. Maar tot onze verbazing wordt de balie waar wij staan gewoonweg gesloten en moeten we achteraan sluiten bij een andere balie.
Als we eindelijk aan de beurt zijn, krijgen we een stempel op onze boardingpas en moeten we de boardingpas voor de tweede vlucht inleveren samen met de bagagelabels. We worden naar boven gestuurd met de mededeling dat we bij het boarden de nieuwe kaarten krijgen. En daar zitten we dan in de vertrekhal. Niemand die weet hoe laat we misschien vliegen. Niemand van Qatar om ons te informeren. Als er na een uur wachten eindelijk een man in een Qatar uniform langs komt, wordt hij gelijk belaagd door een groep mensen. Hij weet van niks en kan alleen zeggen dat we over vijf minuten meer informatie krijgen. Maar ja, dat hebben we de afgelopen 15 uur al vaker gehoord.
Toch wordt er even later omgeroepen dat we door de controle moeten. En daar zitten we dan te wachten; nog steeds zonder nieuwe boardingpas. Na lange tijd verschijnt er iemand van Qatar om kaarten uit te delen, maar die zijn alleen voor Nepalezen. Bijna drie kwartier later zijn ook onze kaarten er. Erg langzaam wordt de rij korter. We sluiten ook aan en een kwartier later hebben we onze nieuwe boardingpas en de handgeschreven labels van de bagage. We kunnen nu gelijk de bus in, die vlak erna richting het vliegtuig rijdt. Voordat we het vliegtuig in mogen, worden we weer gefouilleerd.
Het lijkt wel of het niet meer ophoudt met dingen die misgaan, maar al vrij snel vertelt de piloot ons dat we nog vijf minuten moeten wachten, omdat de tractor die ons achteruit zou rijden, een technisch probleem heeft. Vlak erna heet hij ons van harte welkom en biedt tevens zijn excuses aan. De eerste keer dat dit in de afgelopen twintig uur gedaan wordt. Gelukkig krijgen we gelijk een warme maaltijd, want we hebben al tien uur niets meer gegeten.
Precies op tijd staan we in Doha aan de grond. Als we door de schuifdeur stappen, worden we gelijk door een man van Qatar opgevangen. We moeten onze paspoorten en tickets inleveren. We krijgen te horen dat we weer naar een hotel gebracht worden, waar we te eten krijgen en ons kunnen opfrissen. Achter een balie worden onze gegevens opgeschreven. En na ongeveer een kwartier worden de paspoorten weer uitgedeeld.
We krijgen er een boekje bij dat we bij de douane moeten laten zien. In ons paspoort wordt een tijdelijke visumstempel gezet. Vrij snel staan we buiten te wachten op de bus, die ons na een korte rit bij het hotel afzet. We leveren het boekje in bij de balie en krijgen een kamersleutel. We hebben twintig minuten om te douchen en kunnen vanaf acht uur dineren. In het restaurant staat een groot buffet klaar. We eten lekker en verdwijnen daarna naar boven om twee uurtjes te slapen.
Ruim voor elf uur checken we uit en een minuut of tien later kunnen we in de bus. Het is even wachten tot de bus vol is, maar dan vertrekken we richting het vliegveld. Het is nog twee uur wachten voor we vertrekken. We komen snel door de douane en wachten tot we kunnen boarden.