Vandaag hebben een lange rit richting Mérida. Onderweg bezoeken we Chichén Itzá.

Al ruim voor de wekker afloopt ben ik wakker. Om acht uur gaan we er uit en pakken we alle tassen weer in. Om tien over half negen gaat de telefoon; het autoverhuurbedrijf is er al met onze auto. Dat is echt op tijd! Michiel gaat naar beneden en komt een kwartier later terug met de mededeling dat we kunnen vertrekken. We nemen al onze bagage mee en melden ons af bij de receptie van het hotel. Op goed geluk vertrekken we een bepaalde richting uit. We willen boodschappen doen, maar moeten eerst aan Mexicaans geld zien te komen. Na een minuut of tien rijden, parkeren we de auto aan de kant van de weg en lopen we een stukje terug naar het winkelcentrum dat we gezien hadden.

Hier treffen we gelukkig een pinautomaat aan. Bij de supermarkt mogen we niet met onze rugzakken naar binnen. Michiel blijft wachten, terwijl ik inkopen ga doen. En zoals altijd in een vreemd land; het is even wennen. Ze hebben heerlijke broodjes en allerlei soorten koeken en gebak, maar nergens zijn er zakjes te vinden om ze in te doen. En dan opeens zie ik een andere vrouw met een groot dienblad en een tang broodjes uitzoeken en bij een balie laat ze ze inpakken. Dus dat ga ik ook maar eens doen. Als ik eindelijk bij de kassa kom, zijn er slechts twee kassa's van de twintig open. Er staan maar drie mensen voor me, maar toch duurt het bijna een kwartier voordat ik aan de beurt ben. Twee jongens helpen alles in tasjes doen. Ik betaal met "groot" geld en tot twee keer toe moet het meisje achter de kassa geld wisselen. Twee vrouwen hebben in een grote doos in een winkelwagentje staan. En elke keer als er iemand roept dat ze moet wisselen, komt één van de vrouwen naar de kassa. We lopen terug naar de auto en ontbijten met drinkyoghurt en banaan. We rijden de stad uit met als einddoel Mérida, waar we vanavond overnachten. Al vrij snel komen we erachter dat het een lange rit wordt. We moeten meer dan 300 km rijden en op de weg waar we nu rijden mogen we maar 80 km/uur. En onderweg komen we vele dorpjes tegen, waar ze overal drempels gelegd hebben om de snelheid te beperken. Nou dat lukt, want wat voor soort drempel er ook ligt, je kan ze alleen stapvoets nemen. Tussen de dorpjes rijden we midden door het groen; aan beide zijden van de weg staan vele struiken en bomen. Aan deze weg liggen wel veel afritten; allemaal toegangen tot privé-terreinen. De inritten zijn gemarkeerd met de gekste voorwerpen; een stuk kleding, een kapotte tuinstoel, een bundel plastic flessen, een autoband, enz.

Iets na half drie zijn we bij Chichén Itzá; een opgraving uit 450 n. Chr. Hier lopen we zo'n twee uur rond en maken we de nodige foto's. Het is een indrukwekkend geheel. Het is goed dat er zo veel bomen staan, want het is vreselijk warm.
Fijn dat er airco in de auto zit en we tuffen verder naar Mérida. Onderweg wordt het weer iets minder; het spettert een paar keer, maar het zet niet door. Tegen half zeven rijden we Mérida binnen; een stad met meer dan één miljoen inwoner. Ons hotel ligt midden in het centrum. Gelukkig zijn de straten genummerd en kunnen we het vrij gemakkelijk vinden. Maar helaas geen mogelijkheid om te parkeren. We zetten de auto even langs de stoep en ik ga snel naar binnen om te vragen waar we de auto neer kunnen zetten. Ik krijg een kaartje mee met de aanwijzing dat het een klein stukje verder is. En jawel hoor, door een smalle poort steil omhoog komen we op een binnenplaats, waar we tegen inlevering van het kaartje onze auto kunnen achterlaten. Als we alle bagage op de kamer hebben neergezet, rusten we even uit en proberen de airco uit. Tegen achten zoeken we een restaurant op, dat is in eerste instantie niet makkelijk, maar we vinden toch wat. Na het eten lopen we rechtstreeks terug naar ons hotel. We zijn moe van deze lange, warme dag.

408 km