Onderweg naar Campeche door het glooiende groene landschap bezoeken we de opgravingen van Edzná.

Vannacht heb ik slecht geslapen, ik had het steeds zo warm, ondanks de airco. Maar misschien heb ik ondertussen al wel genoeg geslapen. Om kwart voor negen lopen we naar het terras om te ontbijten. We kiezen allebei iets uit en na tien minuten worden er verse, warme broodjes en toast gebracht. Na het ontbijt pakken we alles in en laden we de auto vol. We lopen eerst nog even bij de ingang van Uxmal naar binnen om te pinnen. Hier weten we de automaat te vinden en anders moeten we er in Campeche straks naar zoeken. De temperatuur is aangenaam; het is wel helemaal bewolkt.

Om tien uur rijden we de weg op naar Campeche. Het is nog erg heuvelachtig, maar regelmatig kunnen we aan beide kanten ver weg kijken. Er wordt voornamelijk maïs verbouwd; grote velden zo ver als je kunt kijken. Het landschap is erg mooi groen en we zien regelmatig koeien, paarden, geiten en schapen in de weilanden staan. Zo'n 50 kilometer voor Campeche slaan we af naar Edzná. We hebben vandaag alle tijd en gaan de opgraving daar bekijken. De weg slingert enorm, soms lijkt het of er geen enkel recht stukje inzit. Dan opeens torent een piramide boven de bomen uit. We naderen een afslag, maar Edzná staat niet aangegeven. We nemen de verkeerde weg en moeten even later terug. Iets na twaalven rijden we de parkeerplaats op. Er staat slechts een handje vol auto's. We lezen nog even wat over deze opgraving en smeren ons in met Autan. Dan lopen we naar de receptie. In een groot boek moeten we onze naam schrijven, waar we vandaan komen en hoe laat het is. We betalen en mogen naar binnen; we krijgen geen entreekaartjes.

We lopen over een breed pad dwars door het dichte bos. Snel smeren we ons nog een beetje in, omdat er nogal wat beestjes vliegen. Ook deze Maya-nederzetting is weer groots. Tussen 600 en 900 n. Chr. hebben hier zo'n 25.000 mensen gewoond. Het belangrijkste gebouw is de Gran Acrópolis. Het Gebouw met de Vijf Verdiepingen springt er het meest tussenuit. De archeologische zone van Edzná is pas in 1907 ontdekt, omdat het oerwoud bezit had genomen van deze locatie. De meeste gebouwen zijn van de Chenes-stijl en stammen uit de klassieke Maya-tijd. Kenmerkend voor deze stijl zijn de hoge opengewerkte kammen met slangmotieven en maskers. We beklimmen het Gebouw met de Vijf Verdiepingen en hebben een schitterend uitzicht, niet alleen over de opgravingen, maar over de hele omgeving. Als we alles gezien hebben, lopen we terug naar de auto. De zon is ondertussen flink doorgekomen en het zweet loopt overal naar beneden. Het is echt tropisch warm.

We rijden terug naar Cayal en slaan in dat dorpje linksaf richting Campeche. Het is nu niet ver meer: binnen een uur zien we de stad liggen. Aan de buitenrand is een nieuwbouwwijk gebouwd; allemaal kleine verdiepingsloze gebouwtjes in allerlei verschillende kleuren geverfd. Op elk dak staat een grote zwarte ton voor de warmwatervoorziening. Langzaamaan naderen we het centrum. Het duurt even voor ik op de kaart gevonden heb, waar we zitten. Het gaat lange tijd goed tot we op een rotonde de verkeerde afslag nemen; tja die stond niet op de kaart. We rijden nog een stukje verder en dan zien we de zee. Dat is een goed teken, want ons hotel staat aan het water. We gaan de boulevard op en een stukje verder herkennen we het hotel van het plaatje uit de folder. We hebben de tassen nog niet uit de auto of er staat al iemand klaar om ze aan te pakken.

We checken in bij de receptie en de man loopt met ons mee om de kamer te wijzen en te tonen. We kleden ons om en vertrekken voor een wandeling naar de supermarkt. Het is tegen vieren als we daar aankomen en dan blijkt dat ze pas om half vijf open gaan. In de volle zon lopen we over de boulevard een stuk langs de zee. Om kwart over vier rusten we even uit in de schaduw en besluiten we terug te lopen. De zon schijnt nog steeds, maar het wordt ook al aardig donker van het onweer. Michiel gaat bij de supermarkt naar binnen en ik wacht met onze rugzakken bij de kassa. We lopen terug naar het hotel en besluiten het lekkers bij het zwembad op te eten. Ik vraag twee badhanddoeken bij de receptie en we pakken onze spullen op de kamer. We staan net buiten naast de ligbedden als het begint te spetteren. We kijken elkaar aan; het zal toch niet waar zijn? We lopen snel terug naar binnen en als we nogmaals naar buiten kijken, komt de regen met bakken uit de hemel zetten. Dus kleden we ons weer om en eten de muffin en yoghurt op onze kamer op.
Tegen zessen is het weer droog en besluiten we het oude centrum van Campeche te gaan bekijken. We lopen onder de oude toegangspoort door en lopen kriskras door het oude centrum. Hier staan mooie oude koloniale woningen, huisjes in allerlei kleuren. We nemen ook een kijkje in de kathedraal, die van binnen een beetje tegenvalt. Tegen zeven uur eten we op de 1e verdieping van een restaurant aan het park met uitzicht op de kathedraal. We eten lekker en staan al voor achten weer op straat. We lopen terug naar het hotel en steken de weg nog even over om op het muurtje van de boulevard te zitten. We kijken naar de zonsondergang en het onweer in de verte. Michiel probeert hier ook enkele foto's van te maken. We besluiten nog even te gaan zwemmen en dat was een goede keus. Het water koelt heerlijk af. We zwemmen en hangen in het water en na twintig minuten gaan we naar onze kamer. Nog lekker even douchen en weer helemaal fris!

221 km