Na een bezoekje aan de San Marcos-kathedraal gaan we naar de dierentuin Tuxtla Zoomat.

Vanmorgen hoorden we al vroeg de koffers over de galerij rollen. Als wij om kwart voor negen buiten komen, is de eerste bus al weg en zijn ze voor het hotel de bagage van de tweede bus op een open pick-up aan het laden. De bus van deze groep staat op het dorpsplein te wachten. Met al die smalle straatjes is het lastig om met de bus bij het hotel te komen. Het is vandaag halfbewolkt en de temperatuur is nog enigszins aangenaam. In de kleine plaatselijke supermarkt hebben ze tot onze verbazing geen vers brood. En in de omgeving kunnen we geen bakker vinden. En zo bestaat ons ontbijt vanochtend uit twee bananen en aardbeienyoghurt.

We pakken onze spullen en rijden weg in de richting van Tuxtla Gutiérrez. We rijden zo de stad binnen en op een gegeven moment zijn we op een punt, dat we terug kunnen vinden op onze plattegrond. Een stukje buiten het centrum parkeren we de auto en gaan we te voet verder. Na tien minuten lopen komen we bij het Zócalo. Aan dit plein ligt de San Marcos-kathedraal, die we even van binnen bekijken. We zijn helaas net te laat voor de apostelen. We lopen de stad in op zoek naar een bakker en eindelijk vinden we een supermarkt.

Michiel wacht met de rugzakken en ik ga de winkel in. Aan de schappen en de verpakkingen te zien, lijkt het wel de Makro of zoiets. Gelukkig kom ik aan het eind van de winkel een heel grote versafdeling tegen. Ja, dan krijg je dus het probleem, dat er zo veel lekkers ligt, dat ik dus niet kan kiezen. Ik neem een aantal lekkere broodjes mee, appels en een flesje citrussap. Het loopt nu tegen elven en we haasten ons terug naar het Zócalo. We zitten op tijd op een bankje recht tegenover de kathedraal. Eerst luidt de klok en dan begint het carillon te spelen. Als de eerste klanken voorbij zijn, beginnen de twaalf apostelen aan hun weg naar buiten en weer naar binnen. Als we dit hebben gezien, gaan we in de schaduw zitten en genieten we van ons tweede ontbijt. Om half twaalf lopen we terug richting de auto. Met de auto rijden we richting de botanische tuin, maar eerst worden we een andere kant opgestuurd en daarna is de weg afgesloten.

Dan geven we het op en gaan we op zoek naar de dierentuin Tuxtla Zoomat. In ons boek staat dat dit één van de fraaiste dierentuinen van Latijns-Amerika is. We zijn benieuwd. In deze dierentuin leven ongeveer honderd dierensoorten uit de deelstaat Chiapas, waaronder jaguars, ocelots, vogels, vissen en reptielen. De weg er naar toe is best goed te vinden. Het laatste stukje gaat de weg stijl omhoog. We parkeren de auto en lopen richting de ingang. Tot onze verbazing hoeven we geen entree te betalen. Het is een mooie dierentuin; het is een groot oerwoud waar een wandelpad doorheen ligt. Sommige vogels en insecteneters lopen vrij rond.

En ook de brulapen hangen opeens in de bomen hoog boven ons. We gaan als eerste het geheel nieuwe krokodillenhuis in. Hier worden de verschillende levensfasen uitgelegd en aangegeven welke soorten krokodillen er in Chiapas leven. We komen ook in een ruimte waar allerlei spinnen, torren, wormen en slangen leven. Daarnaast leven er veel dieren buiten. Ze hebben allemaal veel ruimte en het ziet er allemaal netjes uit. We komen langs een aantal verblijven met papagaaien, want ze hebben hier in Chiapas wel een aantal verschillende soorten. Er is één soort rode papagaaien, die in een gigantisch groot verblijf leven, die hebben volop mogelijkheden om te vliegen. We houden lang stil bij het verblijf van de leguanen. Als we er voor de tweede keer komen, komt er net een man om ze eten te geven. We vermaken ons prima in dit schitterende park. Na drie uur rondstruinen, drinken we op het terras een koude cola om even bij te komen van alle warmte.

Als we tegen half vier wegrijden gaan we op zoek naar de grote supermarkt, die ik vanmorgen gezien heb. Deze hebben we vrij snel gevonden. De lucht lijkt te betrekken en er vallen wat spetters. We willen inkopen voor het avondeten doen, zodat we niet weer naar de pizzeria hoeven. Wat ze allemaal niet hebben in zo'n supermarkt. We zijn bijna een uur verder, als we vol bepakt de winkel verlaten. We rijden in een kwartiertje terug naar Chiapa de Corzo, waar we rond vijven aankomen. Michiel begint zich al aardig thuis te voelen op de Mexicaanse wegen en heeft z'n rijstijl al aangepast. We wisselen regelmatig van baan, rijden dan weer hard en dan weer zacht; alleen het claxonneren doet hij nog niet. Ondertussen is de lucht opengetrokken en ziet het weer helemaal blauw.

We parkeren de auto tegenover het hotel en nemen onze spullen mee naar de kamer. Ik zet de stoeltjes en ons tafeltje weer op de galerij in het hoekje en Michiel komt al aanzetten met twee zelfgemixte Magarita's. Onder het genot van een chipje en een dipje genieten we van het goede leven. Om zes uur gaan we voor de afkoeling naar het zwembad en dat helpt, want het water is aan de frisse kant. Daarna nemen we een warme douche en nestelen we ons weer op ons eigen terrasje. Met een hapje en een drankje komen we de avond wel door.

42 km