We maken vandaag een standswandeling door San Cristóbal, waarbij we o.a. de Carmelita-kerk, Santa-Luciakerk, San Francisco-kerk en de plaatselijke Indianenmarkt bezoeken.

Vanmorgen vroeg hoorde ik al een auto met gasflessen door de straat rijden. Die herken je, omdat ze achter aan de vrachtwagen en ketting met ijzeren voorwerpen hebben hangen, die continu over de grond sleept. We rollen iets na achten ons bed uit en als we klaar met aankleden en opruimen zijn, gaan we op zoek naar een supermarkt voor ons ontbijt. Ik ga nu als eerste de bakkerij binnen, maar heb moeite om te kiezen, want ze hebben zo veel. Daarna gaat Michiel uitzoeken. We kopen er nog yoghurt en sap bij en dan is ons ontbijt compleet.

We zoeken een leeg bankje op het plein voor de kathedraal en genieten tijdens ons ontbijt van het mooie weer. De lucht is geheel blauw en de temperatuur is erg aangenaam (20 ºC - 25 ºC). Na ons ontbijt zoeken we een internetcafé op. We maken een kort reisverslag en sturen dit naar familie en vrienden. Het mailen gaat stukken sneller en beter dan in Nepal. En nadat we 25 minuten achter de computer hebben gezeten, hoeven we slechts vijf pesos te betalen. We gaan op zoek naar de plaatselijke VVV voor een plattegrond. Als we binnenkomen zitten er drie vrouwen te wachten en de dame van het bureau is aan het telefoneren. Ik kijk tussen de foldertjes die her en der liggen en vind een plattegrond. We kruisen hierop de kerken aan die we willen bezoeken.

We lopen eerst naar de Carmelita-kerk en van daaruit gaan we de hoek om en staan we voor een gigantische trap. Deze lopen we op ons gemak naar boven en komen op het Cerro de San Cristóbal. Hier staat een klein kerkje en tussen de bomen door hebben we uitzicht over de stad. We lopen terug naar beneden en gaan af op een blauwwit geverfde kerk. In deze Santa-Luciakerk is het altaar prachtig versierd met een heleboel witte bloemstukken. Op het moment dat Michiel zijn fototoestel startklaar heeft, gaat er een deur naast het altaar open en komen er twee mannen uit met een ladder. Michiel wacht nog even met knippen, maar tot onze verbazing halen ze alle bloemstukken weg. Een vrouw is bezig alle kaarsen die voor in de kerk op de grond stonden te verwijderen en ander mannen leggen de loper uit. We besluiten te vertrekken en maken aan de buitenkant een mooie foto.

We lopen langs de San Francisco-kerk en gaan bij de overdekte markt naar binnen. Als we hier weer naar buiten komen, besluiten we de straat helemaal uit te lopen naar Edgar Robledo, waar de dagelijkse Indianenmarkt is. Nou dit is echt een markt voor de plaatselijke bevolking. Er wordt van alles aan levensmiddelen verkocht, maar ook bloemen en kleding. Het is een enorme rotzooi midden op het pad, omdat iedereen alles maar op de grond gooit. We moeten dus goed uitkijken waar we lopen, want we moeten ook regelmatig bukken om onder de touwtjes, die de aan elkaar geknoopte zeilen vasthouden, door te lopen. Ik ben blij dat ik een lange broek aan heb, want er lopen ook vrouwen die één of meerdere levende kippen aan hun arm hebben hangen. Na een paar gangen hebben we het wel gehad en lopen we terug naar het centrum.

Bij toeval lopen we een kantoortje binnen dat dagtochten organiseert. Zo komen we op het idee om morgen georganiseerd naar de omliggende indianendorpen te gaan. We kijken nog bij twee andere bureautjes en dan reserveren we uiteindelijk bij Soltours. De dame hier legde ons in het Engels en aan de hand van foto's uit wat de bedoeling van de dagtocht is. We betalen en krijgen een bewijs dat we morgen meekunnen. We maken op het plein voor de kathedraal nog een paar foto's en gaan terug naar ons hotel. We laten hier onze rugzakken achter en gaan terug naar de markt rondom de Santo Domingo-kerk. Hier worden allerlei souvenirs en kledingstukken verkocht. Michiel wil ergens een portemonnee kopen, maar vindt deze veel te duur. Even later koopt hij voor tien pesos een leren etui waar hij zijn zakmes in kan doen en dat hij aan z'n riem kan hangen. Een paar kramen verder kopen we allebei een leuke riem.

We lopen terug door Av. De 20 Novembre; een gezellige winkelstraat. In deze straat is één café met op de stoep een terrasje. En gelukkig is er nog een plekje vrij. En zo genieten we tegen drieën al weer van het heerlijke goede leven. We zitten bijna een uur op het terras en kijken naar alle mensen die langskomen. Regelmatig komen er weer vrouwen en kinderen van alles te koop aanbieden. We lopen terug naar het hotel en trekken een korte broek aan, omdat de temperatuur nu wel flink opgelopen is. Michiel verplaatst nu even de auto, omdat het de enige is, die tussen de paaltjes staat. En we kunnen niet precies vertalen wat er op de paaltjes staat. Gelukkig is er een stukje terug in de straat nog een plaatsje. In het park, wat eigenlijk niet meer dan een centraal plein is met wat grote bomen, gaan we midden op het plein op de eerste verdieping van het café lekker wat drinken. Je kunt het plein nu leuk van bovenaf bekijken.

Aan het eind van het plein hebben ze vanmorgen een groot podium opgebouwd. Er gaat een festiviteit rondom de aanstaande verkiezingen in oktober plaatsvinden. Grote affiches worden er opgehangen. In de deelstaat Chiapas, waar we nu zijn, brak in 1994 nog een opstand uit onder leiding van het Nationale Zapatista Bevrijdingsleger; gewapende indiaanse groepen bezetten toen steden en eisten ingrijpende sociale en economische veranderingen in de regio. Het kwam in 1995 tot een wapenstilstand, maar het door de Zapatistas bezette land, wordt nog steeds door het leger bewaakt. Op de markt kun je hier T-shirts en kaarten van deze groepering kopen. Tevens zijn er volop zwarte bivakmutsen en gehandwerkte poppen met geweren te koop.

Als we tegen zessen teruglopen naar ons hotel, zien we verderop in de straat een protestmars langskomen. We lezen en puzzelen wat, terwijl we een wel heel pittige zak met chips aanslaan. Om half acht gaan we op pad voor het eten. Wat kan de temperatuur in twee uur tijd dalen. We zijn blij dat we een lange broek aanhebben, maar iets met lange mouwen was ook geen luxe geweest. En dat terwijl we om kwart voor zes nog wegbrandden op het terras in de zon.

We vinden weer een leuke binnenplaats en bestellen allebei een plaatselijk gerecht. Niet veel later komt de ober ons twee voorgerechten brengen, terwijl we al iets te dippen op tafel hebben staan. We zijn even verbaasd, omdat we dit niet besteld hebben, maar beginnen met het eerste gerecht: een tortilla met tomatensaus en gegarneerd met kaas. Daarna een kleine enchilada: een maïstortilla op een salade met paprika, tomaat en kaas. We hebben het nog niet naar binnengewerkt of ons hoofdgerecht wordt al op tafel gezet. Ondertussen staan er twee mannen op een heel groot klokkenspel te spelen. Als we teruglopen, gaan we nog even door het park. We zien het aan verschillende kanten van de stad onweren. Maar het blijft droog. Op het podium speelt nu een band en het is erg druk op straat. We steken het plein voor de kathedraal over en nestelen ons in de serre van het hotel. Michiel levert de kaartjes van de welkomstcocktail in en we krijgen allebei een Margarita. Als deze op zijn gaan we lekker naar bed.

0 km