We wandelen via Khangsar en Tilicho Peak hotel helemaal door naar Tilicho Base Camp; iets verder dan gepland. Het laatste stuk is een spectaculaire tocht over steile grindhellingen.
Als het licht wordt zie ik door het raam aan het voeteneind van mijn bed de top van een besneeuwde berg. Mooi! Het is weer helder. Iets na zessen komen we er uit en voordat we om zeven uur aan het ontbijt aanschuiven, maken we alvast wat mooie plaatjes. We genieten van ons stevige ontbijt en om kwart voor acht lopen we de lodge uit. We lopen door de smalle straatjes van Manang en houden aan het eind van het dorp de lage route aan. We volgen het eerste kwartier smalle paadjes tussen de weilanden. Daarna buigt het pad af en lopen we over een smal paadje zo'n 100 meter boven de rivier. Het slingert omhoog en omlaag en van links naar rechts. We genieten van het schitterende weer en de mooie uitzichten. 
Om half tien zijn we al in Khangsar op 3760 meter hoogte. We drinken thee in een lodge en gaan daarna verder. Eigenlijk zouden we hier overnachten. Maar we hebben het gisteravond al met de gids erover gehad, dat we twee dagen achter elkaar zo kort lopen te weinig vinden. Het is de bedoeling dat we vandaag doorgaan naar Tilicho Basecamp en dan verderop in het programma nog wat ruimte hebben.
We stijgen flink over een smal paadje en zien de rivier steeds verder beneden ons. Opeens komt een klooster in beeld en een stukje hoger een lodge. Dat is de plek waar we gaan lunchen. Het lijkt nog erg ver, maar een uur en een kwartier nadat we thee gedronken hebben, staan we bij de lodge. Het hotel Tilicho Peak is net nieuw gebouwd en ligt op 4060 meter hoogte. We nemen een plekje in de zonnige serre en bestellen een bord nasi. We zitten heerlijk in het zonnetje en eten het heel bord leeg. 
Na ruim anderhalf uur pauze gaan we verder. Vanaf nu lopen we over een smal pad. Eerst nog door een glooiend landschap, daarna wordt het steil. Ruim anderhalf uur begeven we ons op gevaarlijk terrein. De steentjes onder je schoenen kunnen elk moment naar beneden schuiven. Goed oppassen dus en heel geconcentreerd lopen. We krijgen een iets eenvoudiger stuk, maar nog steeds is het paadje niet breder dan 20 cm. Als we denken dat we er bijna zijn, moeten we nog een paar keer een lastige steenhelling oversteken. Je moet er niet aan denken dat je hier wegglijdt, want dan lig je gelijk honderden meters lager. Daarnaast moet je steeds opletten dat je niet geraakt wordt door de stenen die van boven komen rollen en stuiteren. Eindelijk komen we een bocht om en zien we Tilicho Base Camp liggen. Links van ons een enorme puingletsjer. Het is jammer dat de lucht sinds we de lodge verlaten hebben snel dichtgetrokken is, anders hadden we hier mooie plaatjes kunnen schieten. Het is nog een kwartier lopen en dan staan we voor de lodge. We hebben er twee en half uur over gedaan. Het is nu half vier en er zijn nog mensen die nu nog teruglopen naar de vorige lodge. Als we door het hekje lopen van de lodge lopen, lijkt het wel of dit een verlaten lodge is. Het ziet er allemaal erg bouwvallig uit. In de kamer die we krijgen is het een gigantische zooi, maar daar gaan ze gelijk wat aan doen. We drinken thee in een onverwarmde ruimte. Daarna gaan we ons bed dekken en ons warmer aankleden. Gelukkig zijn we op wat kou voorbereid. We gaan terug naar de gezamenlijke ruimte, spelen een spelletje en drinken weer thee. Om zes uur krijgen we de macaroni; Michiel is gelijk zijn eetlust kwijt. We gaan op tijd naar bed, omdat we er morgen om vijf uur uit willen. Hopen dat het weer morgen meezit.