Als we 's ochtends vroeg op de parkeerplaats komen, moeten we daar nog enige tijd wachten, omdat de bus nog op de krik staat. Uiteindelijk bereiken we met diezelfde bus in de loop van de ochtend Beni.

Vandaag is het weer vroeg dag. We weten niet hoe laat de bus gaat en daarom hebben we afgesproken om om zes uur te ontbijten. We worden al om vier uur wakker, omdat het dan flink begint te regenen. Dat houdt ongeveer anderhalf uur aan. Volgens mij gaat er dan geen bus rijden, omdat de weg misschien wel een modderpoel is.
We stappen tegen zessen het restaurant binnen en ze gaan gelijk aan de slag om eitjes voor ons te bakken. Ik loop het straatje uit en kan zien dat er een bus op de parkeerplaats staat. Dat geeft in ieder geval hoop. We ontbijten en vertrekken om kwart over zes richting busstop. Daar staan al een paar lokale mensen te wachten. Maar dan blijkt dat de bus nog op een stapeltje stenen en een krik staat. Na enige tijd wachten kan onze gids wel kaartjes kopen, dus dat geeft opnieuw hoop. Er komt een bus van boven, maar deze stopt niet, omdat hij vanuit een andere regio komt.

Iets na zevenen mogen we de bus in. En daar zitten we nog tot kwart voor acht te wachten op het vertrek. Er gaan vooral Nepalezen mee, terwijl wij verwacht hadden dat er ook nog wat meer toeristen mee zouden rijden. De kwaliteit van de weg valt niet tegen na de regenval van vanochtend. We stoppen nog een paar keer om mensen in te laten stappen. We rijden het smalle dal door en steken tot twee keer toe over een nieuwe brug de rivier over. Het gaat langzaam en de bus heeft er soms echt moeite mee als we een stukje omhoog moeten.
Na bijna twee uur rijden we Beni binnen. Eerst door het oude gedeelte; dwars door de winkelstraat, waarbij we aan beide kanten niet veel ruimte hebben. Daarna komen we op het busstation. We moeten een klein stukje lopen voor onze aansluiting naar Pokhara. Bij een kantoortje koopt de gids kaartjes en we hebben geluk, want de bus gaat al over drie kwartier. Het is bijna niet te geloven, maar de bus vertrekt echt op tijd. We hadden verwacht dat de weg vanaf Beni beter zou zijn, maar het lijkt wel of deze weg ook net aangelegd is. Het eerste uur is deze nog steeds onverhard en zo smal dat we steeds op het randje van de weg moeten rijden als er iemand van de andere kant komt. Als we net op het asfalt rijden, houden we een korte pauze. Ondertussen wordt een band verwisseld. Ondanks het asfalt, gaat het niet veel sneller. Er ligt slechts één baan en bij elke tegenligger moeten we aan de kant en soms bijna stilstaan.

Als we Kusma voorbij zijn, wordt de weg iets beter, maar het weer niet! Het is flink bewolkt en als we Naya Pul naderen, begint het te onweren en te regenen. We zien de plaats waar we vijf jaar geleden met de trektocht gestart zijn. We rijden nu de bergen in en gaan zo'n 800 meter omhoog een pas over. We zitten precies midden in een vreselijke bui; de bliksem slaat een keer vlak naast ons in. De bus stopt bij iedere dikke boom, maar hoe meer we Pokhara naderen, hoe leger de bus wordt. Als we aan de andere kant de pas afkomen, zien we hoe groot Pokhara eigenlijk is. Vorige keer hebben slechts een klein deel gezien. Op een kruising gaan we de bus uit. De gids regelt een taxi, waar we met z'n vieren ingaan. Onze plunjezakken gaan los op het dak, omdat het regent dat het giet. We hoeven maar een klein stukje en zijn dan bij hotel Silent Peak. Het is half drie als we hier aankomen.
Heeft deze laatste busrit toch nog zo'n vier uur geduurd. We krijgen een kamer op de bovenste verdieping met een riante badkamer. Na een snelle hap, omdat de lunch er vandaag bij ingeschoten is, lopen we richting het toeristische centrum. Al vrij snel herkennen we een aantal punten. We drinken wat op een terras en winkelen. Tegen half zes zijn we terug bij ons hotel voor een lekker warme douche. Daarna gaan we in het centrum ergens lekker wat eten. Gezien de aangename temperatuur kunnen we buiten zitten. Wel onder het afdak, want het regent alweer. We krijgen iets heerlijks voorgeschoteld en we nemen beide een stuk gebak als dessert. Na het eten even internetten; de snelheid is in vijf jaar tijd flink toegenomen, dus we zijn zo klaar. Als we om half negen bij het hotel terugkomen, bestellen we alvast het ontbijt. Na een spelletje is het toch al half tien geweest, voordat we het licht uitdoen. Maar ja, we hoeven er dan ook niet vroeg uit morgen.