Onze laatste dag in Kathmandu gaan we met onze gids op pad om een kijkje te nemen in Pashupatinath en bij de Stupa van Bouddhanath. In de woning van onze gids krijgen we een heerlijke Dal Bhat maaltijd voorgeschoteld.

Mijn oordopjes hebben vannacht weer goed dienst gedaan. Ik heb weinig last gehad van het geblaf van de honden. We zijn er op tijd uit en zitten om acht uur aan het ontbijt. Als ik terugkom van onze kamer en we klaar zijn om op pad te gaan, is onze gids ook gearriveerd. We willen vandaag eerst naar Pashupatinath en dan naar Boudhhanath. We lopen het straatje uit en bij de grote weg regelt de gids een taxi. Het is een taxi met een meter, waarop we kunnen zien, dat we bijna de helft van de tijd staan te wachten bij verkeersopstoppingen. We worden om kwart over negen afgezet bij Pashupatinath. We betalen entreegeld en lopen verder. Het is erg druk vandaag en al snel hebben we door dat er vandaag een redelijk belangrijk iemand verbrand wordt, die banden had met de politie. Er staat een erewacht en een klein orkest.

Op de plaats van de lijkverbranding is een altaar vol met oranje en gele bloemen. We volgen de hele ceremonie, die nog geen 15 minuten duurt. Op enig moment wordt de Last Post gespeeld. Na de ceremonie loopt iedereen snel weg. We maken een wandeling over het complex en onze gids vertelt af en toe wat. Aan de andere kant van het complex staat een hindoeïstische tempel, waar net twee bruidsparen naar buiten komen. Ook hier kijken we even. We lopen daarna door naar de tempel van Boudhhanath. Af en toe zien we hem tussen de gebouwen, maar het is nog wel een stukje lopen in de warmte. Na bijna een half uur zijn we bij de ingang en betalen we entreegeld. We zoeken eerst een restaurant op met een dakterras; wat fris en iets lekkers gaan er wel in. Het is redelijk druk met toeristen en ook hier komt op een gegeven moment een bruidspaar begeleid door een orkestje rondom de Stupa gelopen. We lopen langs de winkeltjes en kijken even naar binnen bij een boeddhistische dienst.

Vanaf de Stupa nemen we de taxi naar Thamel.
Onze gids neemt ons mee naar een winkeltje waar ze goede wierookstokjes verkopen, maar deze verkoopt ze helaas alleen per pak van 15 doosjes en dat is wel wat veel. Dus gaan we een paar andere winkeltjes af en kopen uiteindelijk nog wat om thuis te stoken. We lopen langs Thamel naar het gebouw waar onze gids woont. Op de tweede etage heeft hij met z'n gezin een kamer. Als we op bed zitten, gaat hij snel wat te drinken halen. Hij komt terug met twee grote flessen bier en een fles Fanta. Even later komt z'n vrouw binnen. Zij gaat aan de slag om een Dal Bhat maaltijd voor ons te maken. Na de reparatie van een snoertje, kijken wij naar de DVD van een trektocht die onze gids twee jaar geleden gemaakt heeft. Zijn vrouw gaat nog twee keer op pad om groente te halen. Als de DVD afgelopen is, krijgen we een heerlijke maaltijd voorgeschoteld. Tegen half vier geven we aan dat we willen gaan. Op dat moment komen twee van zijn dochters binnen lopen. We doen onze schoenen weer aan, krijgen een Nepalees sjaaltje en nemen afscheid van zijn vrouw en kinderen. Onze gids loopt met ons mee tot Durbar Square.

Het is half vijf geweest als we terug zijn bij het hotel. We gaan eerst lekker uitrusten op het terras in de achtertuin en daarna gaan we onze koffers pakken. Het kost enige moeite, maar dan zit ook alles in twee tassen. Het is tegen half zeven als we richting Thamel lopen. We zijn nog op zoek naar bagagebanden, die we om de grote tas kunnen doen, maar we zien zo snel niets. We internetten even om te kijken of er misschien iets aan onze vlucht gewijzigd is, maar dat is niet het geval. Daarna gaan we bij Four Seasons eten. We bestellen een soepje en een salade en daar hebben we meer dan genoeg aan. In een winkeltje schuin aan de overkant vinden we wat we zoeken. De man maakt de band speciaal op maat. We lopen een stukje verder en als een taxichauffeur ons aanspreekt, laat Michiel hem het kaartje van het hotel zien. Hij wil ons niet meenemen, omdat hij niet weet waar het is. Een jongen op een riksja wil ons wel wegbrengen. Hij vraagt een stukje verderop aan iemand de weg en als het onderweg verkeerd dreigt te gaan, zeggen we welke kant we op moeten. We zijn wel blij dat we nu niet hoeven te lopen, want er is in een groot deel van de stad weer geen elektra. Om negen uur staan we voor de poort van het hotel. De jongen doet even moeilijk over het bedrag dat Michiel hem geeft, maar we lopen uiteindelijk het hotel in en zoeken snel ons bed op.