Omdat we anders weer een hele dag in de bus zouden moeten zitten, hebben we gisteren tickets voor een vlucht naar Kathmandu laten regelen. Na een vlucht van amper een half uur, zijn we terug in Kathmandu.
De wekker loopt om kwart voor zeven af en we zijn er op tijd uit. Al voor half acht lopen we met al onze bagage naar beneden. De Nepalezen die beneden zitten te wachten, vinden het maar niet dat we onze bagage zelf dragen. We ontbijten en staan tegen achten klaar om naar het vliegveld te gaan. Er is nog iemand bezig om de ramen van het taxibusje schoon te maken en dan gaan we. Het is maar tien minuten rijden en dan worden we netjes voor de deur afgezet. We kunnen nog niet terecht bij de balie en maken op het dakterras wat foto's en film. Ons vliegtuigje is net geland, maar moet nog even op en neer naar Jomosom. We checken in en daarna moet de bagage open voor controle. De ene beambte is een stuk strenger dan de andere, die gewoon overal stickers opplakt dat de bagage gecontroleerd is. Daarna gaan we door de persoonlijke controle en wordt de handbagage gecontroleerd. Dit gebeurt op z'n Nepalees. Michiel komt erdoor met twee nagelschaartjes en een zakmes.
We hoeven nu nog maar even te wachten in de vertrekhal en zien ons vliegtuig weer aankomen. De bagage gaat erin en dan gaat de deur van de hal open. Iemand controleert de instapkaart en dan mogen we doorlopen naar het toestel dat 100 meter verderop staat. In totaal kunnen er 18 mensen in het toestel. Michiel zoekt een plekje direct achter de piloten en ik kan aan de andere kant zitten. De rugzakken leggen we tussen ons in en die blokkeren zo de nooduitgang. De drager, die voor het eerst vliegt, zit achter ons. Om tien voor tien stijgen we op. We hebben een goede vlucht met mooie vergezichten. Helaas zijn niet alle besneeuwde toppen te zien, maar het is wel mooi weer om te vliegen. De vlucht duurt maar 25 minuten en dan vliegen we de Kathmanduvallei binnen. 
Als je over de heuvelrug komt, zie je gelijk de hoofdstad liggen. Ik herken de Stupa van Boudhhanath. Na de landing mogen we vanuit het vliegtuigje de bus in. De bagage wordt op een karretje geladen en achter de bus gekoppeld. De bemanning van het vliegtuig stapt in en de bus begint aan een rondje vliegveld. De bemanning mag er bij het eerste gebouw weer uit. We rijden door een gang van het aankomstgebouw en komen er aan de andere kant weer uit. We worden vlak bij de taxistandplaats uit de bus gelaten. We kunnen de bagage van het karretje halen. De labels worden hier en daar nog gecontroleerd en we lopen richting taxi's. Er staat al iemand op ons te wachten. Hij is gelukkig met een grote auto, zodat we er met alle bagage makkelijk inpassen. Het is erg druk met verkeer.
We doen er een half uur over voor we bij Amar hotel zijn. Daar worden we weer vriendelijk door het personeel verwelkomd. Er is ook iemand van HT wandelreizen, die dezelfde trekking als wij gedaan heeft; alleen een paar dagen eerder. We wisselen wat ervaringen uit en gaan daarna naar onze kamer. Het is half twaalf en we lopen op ons gemak richting Thamel. We drinken ergens wat en nemen er een lekker stuk chocoladegebak bij. Als we even door de straatje van Thamel struinen, begint het opeens vreselijk te gieten. We staan een tijdje in een winkel en gaan als het iets minder lijkt te regenen op pad naar een restaurant om te lunchen. Er is op dit moment geen elektra en we eten een volledige maaltijd bij kaarslicht.
Als we verder gaan is het gelukkig droog. We lopen door een gewone Nepalese straat het centrum uit richting het Balaju park. We zijn bijna drie kwartier onderweg. We moeten een paar centen entree betalen en mogen naar binnen. 
Aan de lege hokken te zien, was dit vroeger iets van een dierentuin. Nu is het flink verpauperd en vervuild. We zijn op zoek naar een cache en volgen hiervoor een smal paadje omhoog. Het is druk, overal zitten mensen en wat blijkt ook op vijf meter afstand van de cache. We lopen door en wachten een stukje verderop. Na een tijdje lopen we er nogmaals langs, maar de mensen zitten er nog.
Het is vier uur geweest en we besluiten terug te lopen naar Thamel. Op een terras rusten we uit en drinken we wat. Na nog een rondje winkelen gaan we op een binnenplaats iets eten. Ik houd het bij een soepje en een nagerecht. Michiel neemt een rijstgerecht. We besluiten na het eten een riksja terug te nemen naar het hotel. We zijn Thamel nog niet uit of de elektriciteit valt weer eens uit. Hebben we net in de krant gelezen dat er juist meer uren per dag stroom zou zijn. De eerste die man op een riksja die ons aanspreekt, loopt weg met het kaartje van het hotel, maar kan niemand vinden die de weg weet. De tweede jongen zegt het te weten , maar na een stukje fietsen geeft hij het op. Moeten we uiteindelijk toch nog teruglopen. Gelukkig brandt de straatverlichting als we Durbar Square voorbij zijn, want daar is het toch wat rustiger op straat. Het is nog geen negen uur als we bij het hotel aankomen. Maar het was een vermoeiende dag en dus zoeken we gelijk ons bed op.