De bergen worden iets ruiger. Het is schitterend weer en we zijn blij dat we regelmatig in de schaduw kunnen lopen. Voor het eerst zien we de besneeuwde toppen van de Annapurna.
Als ik tegen half zeven buiten kom, heb ik schitterend uitzicht. De lucht is strak blauw en in het midden een mooie witte top. Nog voor het ontbijt schieten we een paar mooie plaatjes. Doordat het ontbijt snel gebracht wordt, kunnen we al vlak na half acht op pad. We lopen over een breed pad, dat soms op het niveau van de rivier ligt en soms zien we het water een stuk onder ons. Het is goed te doen, we lopen regelmatig tussen de bomen en de temperatuur is aangenaam. Na een uur en drie kwartier lopen komen we in het dorpje Bhratang. Er staan hier veel verlaten huizen, maar we kunnen er ook thee drinken. Na een korte pauze wandelen we verder. Het pad klimt langzaam omhoog. Aan de ene kant een steile rotswand, die soms zelfs over ons heen buigt en aan de andere kant ver onder ons de rivier. We bereiken de 3000 meter grens. We hebben onderweg schitterend uitzicht op een aantal besneeuwde toppen waaronder de Annapurna II van net geen 8000 meter hoog. 
Niet veel later lopen we richting een bergwand, die helemaal kaal en vlak is. We steken het water over en volgen een paadje door het bos. Het is een half uurtje aardig omhoog gaan, maar zo in de schaduw is dat geen probleem. We komen we op een breed pad uit en na 15 minuten lopen bereiken we Adlon hotel in Dhukure Pokhari. We zijn ondertussen de 3200 meter grens gepasseerd. De temperatuur is aangenaam. Het waait wel flink. We zoeken een plekje in de schaduw om te lunchen. Michiel werkt een heel bord nasi naar binnen en ik neem een pannenkoek. We smeren ons nog eens goed in, want het zonnetje brandt flink. Na 45 minuten lopen we verder. De laatste drie kwartier loopt het redelijk vlak. Het dal is hier een stuk breder en het uitzicht is fantastisch. We hebben onderweg even zicht op Pisang Peak met z'n 6000 meter net bedekt met sneeuw. Een eind voor ons uit zien we Chulu East; 6558 meter hoog en ruim van sneeuw voorzien. Als we achterom kijken zien we Annapurna II nog een keer heel mooi liggen.
Om één uur lopen we Lower Pisang binnen. We zien een aantal cabines staan, waarvan het golfplaten dak schittert in de zon. Laten we daar nu net naar toegaan. We kiezen er eentje uit. Van binnen is de cabine zelfs geïsoleerd met een dun laagje plastic. In het restaurant drinken we een potje thee leeg. Om half drie lopen we samen met onze gids naar het Boeddhistische klooster in Upper Pisang, dat zo'n 150 meter hoger aan de andere kant van de rivier ligt. We stijgen langzaam de vele trappen op. 
We hebben achter ons nog goed zicht op de Annapurna II; alleen boven de top hangen wolken en de lucht is betrokken. Upper Pisang is een aan elkaar gebouwde hoeveelheid stenen huisjes met smalle steegjes. Het ligt mooi tegen de helling aangebouwd. Het klooster is de moeite waard. Het is zowel van binnen als buiten schitterend beschilderd.
Naar beneden lopen gaat een stuk eenvoudiger. Het begint te donderen. Als we terug zijn bij onze cabine ga ik me even verfrissen in de douchecabine. Ik had al gehoord dat alleen het koud water kraantje het doet, dus het frist lekker op. Michiel komt even later heel triomfantelijk terug; hij had een warme douche. We gaan in het restaurant zitten en bestellen weer een potje thee. De wolken zijn het dal ondertussen al een stuk ingetrokken. Af en toe dondert het. Maar het gaat niet regenen. Het avondeten is niet zo veel, maar het smaakt goed. Tegen achten zoeken we onze cabine op. Het is erg rustig hier; we horen de rivier niet en we slapen goed.