Vandaag gaan niet alleen overdag, maar ook 's avonds op pad in het Ranamofana Nationaal Park om lemuren te spotten. Een heerlijke dag met veel mooie foto's.

Vandaag loopt de wekker al om zes uur af. Het heeft vannacht geregend; hopelijk is het mooi weer vandaag. Als we de trappen afdalen op weg naar het restaurant hebben we prachtig uitzicht over het dal. Het is bijna wolkeloos en we ontbijten buiten op de veranda. Vanaf kwart voor zeven serveren ze het ontbijt, zodat we al voor half acht in de bus zitten.

We rijden het dorp door en slingeren flink omhoog door de bergen. Na zo'n tien minuten rijden draaien we de parkeerplaats van het Nationaal Park op. De reisleidster overlegt nog even met de gidsen en krijgt alvast een toegangsbewijs, maar we hoeven pas na afloop te betalen. In twee groepen lopen we het park in. De paadjes zijn goed begaanbaar en af en toe gaan we van het pad af om lemuren te spotten. We zien allerlei verschillende lemuren. De oostelijke wollige lemuren zitten weer heel stil op een tak. In een flits zien we een paar rode-buik lemuren langskomen. We moeten even van het pad af om de gouden bamboe lemuren te zien en goed te fotograferen. De grote bamboe lemuren kunnen we daarna van dichterbij bekijken. In de loop van de ochtend zien we ook nog de Milne-Edwards' Sifaka en de oostelijke grijze bamboe lemuur. Sommigen dichtbij anderen erg hoog in de boom. Enkele keren komen we de andere groep tegen.

Om twaalf uur komen we op het uitzichtpunt, waar al een groep Belgen is en even later een grote groep Madagasken. Als de andere groep aankomt, besluiten we een stukje verder bij een picknicktafel te gaan eten. Dat blijkt een rustig stekje te zijn. Eén van de gidsen gaat bij de ingang van het park lunchen; de ander eet met ons een broodje mee. Het is een luxe om aan tafel te eten en ondertussen overleggen we wat we vanmiddag doen. Eén iemand blijft achter en wacht op de gids die terugkomt.

Wij lopen met de andere gids naar de uitgang van het park. In een klein half uurtje dalen we via tientallen trappetjes flink af; het laatste stukje moeten we nog stijgen. We gaan met de bus terug richting het hotel en laten ons aan de rand van het dorp afzetten, terwijl een paar vrouwen helemaal teruglopen. We bezoeken het plaatselijke museum over het Nationaal Park en lopen in een kwartiertje terug. Bij het restaurant nemen we een gekoelde fles cola mee, bestijgen de trappen en gaan lekker voor ons huisje zitten. Het is nu half drie.

Het is heerlijk weer om even te relaxen, voordat we straks om half vijf de bus weer terug naar het park nemen voor een avondwandeling. Voor ons huisje genieten we van het mooie weer. Ik ben er weer helemaal klaar voor als we tegen half vijf naar beneden lopen. Er blijven drie medereizigers achter op het terras, als wij in de bus stappen. Bij het park aangekomen, zit de gids met onze laatste medereiziger op ons te wachten. We lopen in één ruk door naar de picknickplaats; flink tempo en binnen twintig minuten zijn we er.

Het is nu echt een toeristische attractie, waar we beland zijn. We staan met ruim 30 mensen te wachten tot de fanaloka (Malagasy civet) zich laat zien. Het is een katachtig roofdier en zodra hij zich laat zien, flitsen alle camera's. Daarna kijken we tussen de bamboe of we de bruine muislemuur kunnen ontdekken. Dit beest is echter razendsnel en laat zich maar een paar keer zien. Uiteindelijk staan we nog als enig groepje in het donker dieren te spotten. Het is al half zeven geweest als we op weg naar de uitgang van het park gaan. In het donker dalen we redelijk snel af en proberen de trappetjes zo goed mogelijk met onze hoofdlampjes te beschijnen. Met de bus rijden we terug naar het hotel, waar we precies om zeven uur binnenlopen. De maaltijd gaat er goed in na zo'n dag wandelen. De reisleidster vertelt over de dag van morgen. We bestellen het ontbijt en betalen de rekening. In het huisje sorteren we onze spullen; datgene wat mee op trektocht moet en wat niet. Na een lekkere douche kruipen we onder de klamboe en horen we buiten alleen het geluid van de brulkikkers.