Deze ochtend staan we al op tijd aan de grond in Parijs. We moeten ruim 6 uur wachten, voordat onze vlucht naar Schiphol gaat.
Ik word wel een paar keer wakker, maar als ze het ontbijt komen brengen, heb ik een uitgeslapen gevoel. Het heeft goed meegezeten vannacht, want we landen iets voor half acht op Parijs CDG. We moeten een tijdje op onze bagage wachten en dan gaan we op pad naar de andere terminal. Al vrij snel zijn Michiel en ik de rest van de groep kwijt. Maar we lopen niet in zeven sloten tegelijk en zoeken een balie op om te kijken of we onze vlucht kunnen omboeken. Anders moeten we hier ruim zes en een half uur wachten op onze aansluiting naar Amsterdam.
We krijgen een lijstje met van elke vlucht die gaat het aantal vrije plaatsen in het toestel. Een verdieping hoger moeten we het omboeken regelen. Daar treffen we de rest van de groep. De reisleidster staat al in de rij en wij geven haar onze informatie. Na een kwartier wachten krijgt ze te horen dat we onze tickets niet kunnen omboeken. Balen, wel plaats op de komende 6 vluchten die naar Amsterdam gaan, maar omdat SNP bezuinigd heeft op de tickets, is het omboeken niet mogelijk.
Michiel probeert nog om tickets naar Eindhoven te kopen, maar die kosten ruim 400 euro per stuk en dat vinden we iets te veel van het goed. Dus op naar de incheckbalie om onze bagage alvast te dumpen. Helaas is dat niet mogelijk, dat kan pas twee uur voor de vlucht. Dus op naar de brasserie voor koffie, maar daar mogen we met onze bagage niet binnen. Dan maar op het terras bij de bar, waar we naast de karren kunnen zitten. Onze reisleidster is ondertussen bij de bussen op zoek naar de souvenirs die iemand van onze groep per ongeluk in de bus heeft achtergelaten. Een klein uurtje later komt ze met de spullen triomfantelijk aangelopen. We zien met grote regelmaat groepjes militairen patrouilleren met mitrailleur in de aanslag; wat zou er aan de hand zijn?
Iets na twaalven kunnen we eindelijk inchecken en onze bagage afgeven. We gaan direct door de veiligheidscontrole, die behoorlijk streng is. Dus m'n bergschoenen maar weer uit om te voorkomen dat het alarm af gaat. En daar zitten we dan aan de gate te wachten tot we eindelijk het vliegtuig in mogen. Gelukkig vliegt het toestel zonder vertraging naar Amsterdam. Het laatste stuk kunnen we mooi naar beneden kijken en zien we de kustlijn van Nederland.
We landen op tijd en als we bij de bagageband aankomen hoeven we niet lang op onze bagage te wachten. Om vier uur lopen we de aankomsthal in waar mijn ouders al staan te wachten. Op naar de auto en lekker naar huis. Het is buiten best warm, terwijl wij nog met een trui aan lopen. De autorit verloopt voorspoedig en om kwart over vijf steken we thuis de sleutel in het sleutelgat. Deze fantastische reis naar Madagascar zit er op.