Een schitterende wandeling over de Drolambau gletsjer. Tegen de middag bereiken we de Trashi Labsta. Het hoogste punt van onze trektocht.

Om kwart over vier worden we gewekt. Dit keer niet met thee en warme water. Om vijf uur schuiven we aan bij het ontbijt. Het lijkt of het de afgelopen nacht niet zo koud is geweest als de vorige twee nachten.Ik heb niet zo'n trek vandaag; ik weet niet of het aan het vroege tijdstip of aan de hoogte ligt. Ik neem een bakje warme melk met cruesli en een pannenkoek. Als we klaar staan om te vertrekken, blijkt er enige discussie tussen de Nepalezen en onze reisleider te ontstaan over een man die de avond ervoor is aangetroffen op onze kampeerplaats. Deze man was niet aanspreekbaar en uiteindelijk wordt besloten dat er twee van onze dragers met hem mee terug afdalen.
Om kwart voor zes gaan we dan eindelijk op pad. Gelijk al een heel steil hellinkje, waar je met handen en voeten naar boven moet klauteren. Dit kost erg veel energie op deze hoogte en op de vroege ochtend. Dan vervolgen we onze weg over de grote uitgestrekte Drolambau gletsjer. We lopen door een ijzig koude wind en in de schaduw. Dit samen geeft me ijskoude handen, waar het gevoel al bijna uit verdwenen is. Michiel moet me af en toe verder praten. Maar dan na een klein pittig stukje klimmen, komen we in de zon terecht. Wat is dat heerlijk! Misschien worden onze voeten dan ook nog warm vandaag?

We klimmen stapje voor stapje nog een uur lang over de sneeuw. En dan zijn we boven! Ook vandaag laat het mooie weer ons niet in de steek. Het is prachtig helder weer als we boven zijn. We genieten van het fantastische uitzicht. Het waait echter zo hard, dat we snel een beschut plekje zoeken. We blijven nog even boven en beginnen daarna aan de lange afdaling. Eerst langzaam over de sneeuw en door het gruis. Hier hebben ze een touw gespannen, maar ondanks dat komen we beide ten val. Ik krijg wat handige tips over hoe af te dalen en het touw vast te houden. Het gaat me nu wat makkelijker af.

Een uur lang lopen we over grote en kleine rotsblokken. Een afdaling die erg veel energie kost. Dan nog een laatste stuk sneeuw, waarmee we afscheid nemen van de gletsjer. Nog een half uurtje dalen we af tussen de stenen en om twee uur zijn we op de kampplaats. Als we rustig de tent opzetten, omdat de afdaling ons toch wel een lichte hoofdpijn heeft bezorgd, komen vanuit het dal wat wolken aanzetten. Plotseling lijkt er enige onrust te ontstaan en even later zien we dat één van de dragers helemaal versuft op de rug van een andere drager naar beneden gebracht wordt. Even later komt ook één van onze gidsen behoorlijk uitgeput aansjokken. De drager heeft hoogteziekte en gaat een uurtje later samen met twee andere dragers alvast aan de afdaling beginnen.
Gelukkig kunnen we toch nog buiten in de zon soep eten en thee drinken. Daarna trekt iedereen zich terug in z'n tent; de meeste om alvast wat te slapen. Wij richten de tent in en schrijven ons verslag.

Tegen vijf uur gaan we naar de gezamenlijke tent. Daar wordt vlak na ons de thee binnengebracht met popcorn. Het is buiten al flink koud. Eén voor één druppelden de anderen binnen. Al om tien voor zes worden de appelbeignets binnen gebracht. Oh wat kun je daarvan genieten; ook al is het al de zoveelste dag dat we ze krijgen. De geruchten gaan dat we vandaag weer boerenkool met wordt krijgen. Oh als dat waar is, dat zou lekker zijn. En ja hoor het is waar; wat smaakt dat heerlijk op deze hoogte. Als toetje hebben we weer warme custardvla, die erin gaat als koek. Na de thee en het vullen van de kruiken, zoeken we onze slaapzak op.