Vandaag zijn we de hele dag onderweg. We lopen via Phakding naar Luka. Onderweg komen we veel mensen tegen.

Iets na zessen word ik wakker; drie trappen af naar het toilet. Als ik boven kom ben ik buiten adem. Op ons gemak kleden we ons aan en ruimen we alle spullen weer op in de plunjezakken. We brengen alles naar beneden en zitten al voor zeven uur klaar voor het ontbijt. Eén voor één worden de gerechten gebracht, die we gisteravond besteld hadden. We krijgen twee tosti's, een groentenomelet en een kaasomelet, tevens zijn er ook nog twee spiegeleieren over. We komen dus niets te kort vandaag.

Om kwart voor acht lopen we de straat in op weg naar Lukla. We lopen bijna een uur lang steil naar beneden richting de rivier. Op dit pad dat erg veel stenen bevat, komen we allerlei mensen tegen die met hun koopwaar op weg naar Namche Bazar zijn. Het tempo ligt moordend hoog, waardoor mijn knieën een behoorlijke aanslag te verduren krijgen. Als we eenmaal langs de rivier lopen is het pad gelukkig weer "Nepali flat". We lopen door een bosrijke omgeving en hebben regelmatig prachtige uitzichten op bergen en water. We lopen door verschillende dorpjes en steken meerdere keren het water over. In één van de dorpjes (Monjo) drinken we thee. Daarna lopen we lange tijd achter een aantal jak's, omdat het pad te smal is om ze in te halen. We komen wel wat toeristen tegen, maar voornamelijk dragers. Je merkt wel dat dit een druk belopen route is. Onderweg komen we iemand met hoogteziekte tegen en dat terwijl we op ongeveer 2800 meter zitten. Vlak nadat we weer met een brug de rivier overgestoken zijn, komen we in een dorpje (Phakding) waar we gaan lunchen.
Het weer lijkt mooi genoeg om buiten te zitten. We hebben al de hele ochtend zon, maar de wind is te fris en we gaan toch maar naar binnen. Het betrekt nu toch wel weer, maar gelukkig schijnt nog steeds de zon en achter het glas is het goed uit te houden.

We krijgen eerst een tomatensoep. Michiel krijgt nasi met omelet en ik gebakken aardappels met gesmolten kaas en warme groente. Na een pauze van anderhalf uur besluiten Michiel en ik alvast te vertrekken, omdat we de langzaamste lopers zijn. Na zo'n drie kwartier lopen halen de anderen ons in en pauzeren we even. Vanaf dit punt moeten we nog een aardig stuk stijgen. Het pad is erg vervelend lopen, vele stenen waardoor je niet in een bepaald ritme kunt lopen.

Het landschap wordt steeds groener; er wordt hier van alles verbouwd en er staan verschillende soorten planten. Het is afzien het laatste stuk; na elke bocht zie je dat het pad blijft stijgen. Rond drie uur geeft Danuri aan waar Lukla ligt en vertelt erbij dat het nog zo'n anderhalf uur lopen is. We lopen samen verder en gelukkig bereiken we na een uur al de toegangspoort van Lukla.

We lopen het straatje in en halverwege komen we twee mensen uit onze groep tegen. We wachten even en dan komt Danuri al aanlopen. Met hem lopen we een stukje verder naar een lodge. Hier kunnen we een kamer uitzoeken. Daarna drinken we bij de warme kachel een kop thee. We horen dat de verlichting het al twee dagen niet doet, dus we moeten op tijd onze zaklampen opzoeken. Verder krijgen we het bericht dat we om acht uur morgenochtend kunnen inchecken en waarschijnlijk om negen uur kunnen vliegen. Hopelijk is het weer goed, want momenteel is het sterk bewolkt.

We gaan nog even naar buiten, maar al snel blijkt dat de meeste winkeltjes al aan het opruimen zijn; en het is pas kwart over vijf. Later blijkt dat de avondklok ingesteld is en dat er na zes uur niemand meer op straat mag komen. Dus lopen we maar even naar het vliegveld om te kijken waar we morgen moeten zijn. Het is maar een klein stukje lopen vanaf onze lodge. We moeten alleen enkele meters eerst omhoog. Dat zal wel wat worden als we onze bagage zelf moeten dragen. Terugkomend in de lodge zitten we lekker bij de kachel nog wat te kletsen. We kiezen ondertussen uit wat we zowel vanavond als morgenochtend willen eten. We hebben afgesproken om zeven uur te eten en als ik boven kom, blijkt het andere stel uit onze groep beide ziek te zijn en de derde persoon vindt het te koud om eruit te komen en blijft liever slapen. Dus eten we vanavond slechts met z'n drieën.

Het zijn erg grote porties; en we hebben nog wel drie gangen besteld. Eerst uiensoep met broodjes kaas en dan een hamburger met friet. Ik sluit af met een heerlijk stuk appeltaart en Michiel met lekkere rijstpudding. Michiel heeft een biertje bij het eten genomen, maar de volgende dag blijkt dat een biertje van 1997 nog na gist in je buik, waardoor je er nog erg lang last van kunt hebben. Om half negen zoeken we met onze zaklamp de kamer op. Het eerste deel van de nacht slapen we erg goed, daarna hebben we erg veel overlast van een blaffende hond en dragers die erg veel lawaai maken.