Vanuit de kampeerplaats dalen we af langs de rivier en door een kloof. Onderweg komen we veel jaks tegen. Opeens komen we een bocht om en ligt Namche Bazar voor ons.

's Ochtends staat de zon heerlijk op de tent te schijnen. We kunnen buiten in de zon ontbijten. We hoeven de tent niet zelf af te breken, omdat het de laatste keer is dat ze gebruikt zijn. Ze moeten goed drogen, voordat ze ingepakt kunnen worden. Het ontbijt is erg beperkt vandaag. Omdat we geen lunchpakket mee hoeven te nemen, zijn er geen chappatis. We krijgen alleen met kaas gevulde pannenkoeken en een reep om mee te nemen voor onderweg. Als we op het punt staan weg te gaan, blijkt dat één van de dragers ziek is. Han en Paul San bemoeien zich ermee, hierdoor lopen we enige vertraging op. Het is al te merken, dat er meer toerisme is. We hebben al verschillende groepen langs zien komen. Het eerste stuk van de tocht dalen we af langs de rivier en lopen we door een kloof. We kunnen hier mooie plaatjes schieten.

We lopen nu iets van de rivier af en komen door verschillende dorpjes. We hebben de mogelijkheid een gompa te bezoeken, maar we lopen door en gaan een stukje verder op een terras zitten; lekker met een colaatje in de zon. We wachten op degenen, die de gompa wel bezocht hebben. Als zij er ook zijn vervolgen we onze tocht. Het landschap wordt steeds kleurrijker; leuke kleine dorpjes wisselen de soms bosrijke omgeving af. Het valt tegen als we sommige stukjes nog omhoog moeten. Ik ben nu helemaal ingesteld op het afdalen. We komen onderweg erg veel jak's beladen met bagage tegen, die vooral begeleid worden door Tibetanen. We maken hiervan de nodige foto's en video.

En dan opeens tussen twee grote rotsblokken zien we Namche Bazar liggen. Een heel mooi gezicht allerlei kleuren en de huizen liggen in halve cirkel lagen boven elkaar. Wij moeten ergens helemaal beneden zijn. De gids wijst aan bij welke lodge we moeten zijn. Bij de deur staat Danuri; die twee dagen geleden alvast vooruit gelopen is om slaapruimte te reserveren. Hij geeft ons een sleutel en we vertrekken naar de 2e etage. Op de 1e etage liggen onze plunjezakken. Onze kamer is niet veel groter dan het tweepersoonsbed en aan één kant wat ruimte er langs om te staan. Als we beneden komen in het restaurant, wordt daar na korte tijd door onze eigen keukenploeg soep geserveerd met koude aardappeltjes in een soort mayonaise en we krijgen Nepalese broodjes.

Na het eten gaan we het dorpje verkennen. We struinen langs de souvenirwinkeltjes en lopen over de markt, waar voornamelijk Tibetanen kleding en dergelijke verkopen. Tegen drie uur wordt de bewolking steeds dichter en koelt het aardig af. Als we terugkomen willen we graag even douchen, maar al snel blijkt dat we nog wel even moeten wachten, omdat het water op is. Vlak voor het eten is het dan toch nog mogelijk en zo zitten we om kwart voor zeven fris gewassen aan tafel. In het restaurant is de kachel ondertussen flink opgestookt met wat hout en gedroogde koeienvlaaien. Onze laatste avondmaaltijd van onze eigen kookploeg begint met champignonsoep en frietjes. Het hoofdgerecht is dhal bhat; bestaande uit rijst, een gele saus, groente met aardappelen en doperwten. En ja hoor, het nagerecht brengt ons eindelijk de chocoladesaroma met klop-klop. Er werd echter gezegd, dat we taart zouden krijgen, want verschillende mensen hadden een blik in de keuken geworpen. Als bijna iedereen aan de thee zit, wordt toch de taart binnen gebracht. Met klop-klop hebben ze een sneeuwberg er op gemaakt: de Trashi Labsta. De taart is machtig, maar smaakt heerlijk. Ondertussen hebben we allemaal de fooi voor de dragers, gidsen en het keukenpersoneel gegeven. Han zorgt ervoor dat iedereen het bedrag krijgt, waar hij volgens de richtlijnen recht op heeft. Al het geld wordt in enveloppen gestopt en wordt vanavond uitgedeeld. Na de koffie worden we in de tent van de dragers, die in de achtertuin van de lodge staat, verwacht. Als we er komen is de temperatuur er al aangenaam en wordt er volop gezongen en muziek gemaakt.

Iets na negenen vind ik het mooi genoeg en zoek ik onze kamer op. 's Nachts hoor ik dat er een paar keer een beetje regen valt. Michiel blijft nog even en gaat daarna met de rest nog naar een café. Als ze terug komen is de deur van de lodge afgesloten. Na zowel de voor- als de achterkant geprobeerd te hebben, gaat er iemand terug naar de kroeg om Danuri om raad te vragen. Die kruipt door het wc-raampje en maakt de deur open. Zo kan iedereen uiteindelijk toch naar binnen.