Vanaf de Koiimasis Ranch rijden we rustig over de gravelwegen. Het het Naib Rand Reserve zien we wat wild. Vroeg in de middag komen we in Sesriem aan en maken we een wandeling.
Voor het eerst heb ik het niet koud gehad; zelfs m'n voeten zijn nog heerlijk warm. En dat terwijl het opkomende zonnetje niet eens op ons tentje schijnt. Het is net zeven uur geweest en het is nog erg stil buiten. Michiel heeft genoeg geslapen en gaat zich alvast scheren en wassen. Niet veel later kom ik ook de tent uit. We zetten de tafel met stoelen in het zonnetje en ontbijten op ons gemak. Daarna weer alles inpakken en op weg naar de receptie. Michiel maakt nog even een praatje met het echtpaar als hij gaat betalen.
Iets na negenen rijden we weg; we moeten onderweg weer een aantal hekken open maken en weer dicht doen, voordat we op de doorgaande weg zitten. Dat is ruim een half uur rijden, maar onderweg zien we de springbokken en spiesbokken al weer. We zien ook twee mooie korhoenders en een grote roofvogel. Bij het laatste hek, aan de doorgaande weg, neem ik het stuur van Michiel over. De komende twee uur rijd ik onze grote auto. We komen de eerste anderhalf uur geen auto tegen. Af en toe passeren we een dierenrooster en onderweg komen we een man met een hele kudde schapen tegen.
Vanaf D707 nemen we de C27. Op een splitsing moeten we even wachten, omdat twee mannen onderweg zijn met een grote groep koeien. Vlak daarna nemen we even pauze om wat te drinken. Het is heerlijk weer en het zonnetje laat zich van de goede kant zien. Het windje zorgt er wel voor dat het niet te warm wordt. Michiel rijdt weer verder en niet veel later rijden we het Namib Rand Reserve in. Er staan hier geen hekken langs de weg; we zien hier weer volop spiesbokken, springbokken en struisvogels. Er staan ook borden waarop gewaarschuwd wordt voor zebra's en giraffen, maar die zien we helaas niet. Het is ook op het heetst van de dag, dus de meeste dieren laten zich niet zien.
Tegen twee uur rijden we het terrein van Sesriem op. Michiel gaat bij het kantoor naar binnen en krijgt een formulier mee waarop staat dat we het park binnen mogen en welke kampeerplaats we hebben. We rijden naar onze plek, maar daar staat een grote bus en zitten de mensen te lunchen. De gids verontschuldigt zich en wij zoeken een ander plekje om even wat te kunnen eten.
Daarna rijden we naar het begin van de Sesriem Canyon. Eerst gaan we op zoek naar de cache die op 200 meter van de parkeerplaats moet liggen. Als we een minuut of vijf gezocht hebben, pak ik de pc erbij en bekijk de omschrijving nog eens goed. Dan blijkt dat in de afgelopen maanden een aantal mensen gezocht heeft en de cache niet heeft kunnen vinden. Waarschijnlijk heeft de hevige regenval van begin april ervoor gezorgd dat de cache meegesleurd is met het water. We geven het zoeken op en gaan bij de parkeerplaats omlaag de canyon in. We lopen een stukje, nemen wat foto's en na een kwartier besluiten we terug te gaan naar de auto. Het is flink warm en we hebben allebei wel trek in iets te drinken.
We rijden terug naar de camping en van daaruit rijden we over de asfaltweg richting Sossusvlei. Aan de ene kant van de weg beginnen al vrij snel de rode duinen aan de andere kant is een grote gele vlakte en zie je nog net de boomtoppen boven het veld uitkomen van de rivier die verdiept ligt. In de verte zie je het gebergte liggen. We rijden zo'n twintig kilometer en besluiten dan terug te gaan naar de camping. Nu hebben we in ieder geval alvast een idee wat ons morgenochtend te wachten staat. We proberen onze auto zo goed mogelijk onder de boom en tussen de omheining van stenen te zetten. Het tentje kunnen we precies onder de boom opzetten. Het laddertje staat wel bijna tegen de boomstam aan, maar het gaat. Voordat de zon onder gaat drinken we nog wat. We zitten op een grote, drukke camping, maar het is niet overdreven druk qua lawaai. We zitten wel een beetje in de loop naar het toiletgebouw, dat nog geen twintig meter verderop staat. Het is goed dat ons plekje met een stenen muurtje omrand is.
Als de zon onder is, ruim ik de tent in en pakken we de spullen die voor het avondeten nodig hebben. Binnen een half uur is het donker. Gelukkig geeft de volle maan nog een beetje licht. Als het wat afkoelt steekt Michiel een vuurtje aan. Ik maak het verslag en daarna gaan we koken. We eten vanavond een heerlijk gebakken Wienerschnitzel. Samen met de aardappelpuree en een salade van tomaat en paprika is het een gezonde maaltijd. Na de afwas blijven we nog even bij het vuurtje staan en zoeken om acht uur ons bed op. Ondanks de hoeveelheid mensen op de camping is het erg rustig en vallen we vrij snel in slaap. Gelukkig maar, want morgen is het vroeg dag, omdat we de zonsopkomst in de Sossusvlei willen zien.