Op de camping waar we vroeg in de middag aankomen zien we de woestijnolifanten van heel dichtbij. We maken ook nog een uitstapje naar Twijfelfontein.

Het is vannacht uiteindelijk toch nog koud geworden. In eerste instantie leek het behoorlijk warm te zijn, maar wij stonden natuurlijk aan de rand van een vlakte en dus koelde het natuurlijk toch nog flink af. Ik ben ook nog wakker geworden met flink koppijn, dus even rustig aan beginnen vandaag; gelukkig is het met wat medische hulp snel over. Het is nog een beetje fris buiten, maar als we in het zonnetje gaan zitten, kan het net met een korte broek en een T-shirt.

Je kunt er bijna de klok op gelijk zetten, maar het is weer ongeveer negen uur als we al onze spullen ingepakt hebben en het kampeerterrein verlaten. We rijden eerst een heel stuk terug over de wasbordweg. Jemig, ik had gisteren niet het idee dat het zo erg was. Het is zo'n 23 kilometer rijden naar de doorgaande weg. Vlak voor we op de kruising staan stoppen we en bekijken we de kaart. Het plan was om vandaag naar Spitzkoppe te rijden en morgen richting Twijfelfontein. Maar dat zou betekenen, dat we misschien wel drie lange dagen reizen achter elkaar krijgen en daar hebben we eigenlijk helemaal geen zin in. We wijzigen ons plan en gaan vandaag alvast richting Twijfelfontein. Maar we rijden eerst tien kilometer de andere kant op om in Uis nog even brood te gaan halen.

Michiel doet een paar boodschappen bij de plaatselijke supermarkt en daarna rijden we terug in de richting van Khorixas. We nemen de D2319 binnendoor richting Twijfelfontein. Het is een hele mooie route, maar gaat door alle hobbels in de weg niet zo snel. We komen een bord tegen, dat we op moeten passen voor olifanten. Helaas is de olifant op het bord de enige die we tijdens het rijden zien. Eerst dalen we af naar de rivier de Ugab, die zoals overal droog staat. Rondom de rivier of waar die wel eens zou kunnen lopen, is het erg groen. Daarna rijden we weer een stukje omhoog en komen we op een grote vlakte, waar opvallend veel lage bomen en struiken staan. Je zou zeggen een prima landschap voor dieren, maar we zien er geen. Misschien hebben die al wel een schaduwrijk plekje opgezocht, want de temperatuur is al weer aardig gestegen. We komen onderweg een dorpje tegen en tussendoor ook nog allerlei hutjes. Om half twaalf pakken we de snack, die Michiel zojuist gekocht heeft. Een heerlijk worstenbroodje met lekker gekoelde yoghurtdrank. We komen terug op de C35 en vlak daarna nemen we al weer weg D2612 naar Twijfelfontein. Deze weg is een stuk beter. In de verte zien we de mooie roodbruine rotsen op ons afkomen. Het wordt weer heuvelachtiger en aan beide kanten van de weg zien we mooie rotsformaties.

Het kan nu niet ver meer zijn tot de camping waar we naar op zoek zijn. We hebben op internet een camping gevonden, die dit jaar door Nederlanders gestart is. Ze zijn eigenlijk nog niet open, maar we mogen al wel komen kamperen. Opeens zien we een bordje staan dat het nog 150 meter is en dan een wat groter bord waarmee de ingang aangegeven staat. Bij het bord receptie staan een paar tenten. We worden hartelijk verwelkomt door Tamara en zoeken snel een plaatsje uit. Het is een uur en we hebben onderhand wel trek. Michiel heeft heerlijke broodjes gekocht en die beleggen we lekker met kaas. Gelukkig kunnen we in de schaduw zitten, want in de zon is het bijna niet uit te houden. Tegen twee uur besluiten we nog naar Twijfelfontein te rijden om naar de rotstekeningen te gaan kijken en een cache te zoeken. De eigenaresse vertelt ons, dat ze zojuist vlak langs de weg olifanten heeft gezien. Wij hadden ook al de sporen op de camping gezien en zij vertelt dat ze vanochtend over de camping gelopen hebben. We draaien het terrein af en een klein stukje verder staat Jeroen, de eigenaar, midden op de weg ons te wenken. Ze hadden al telefonisch contact gehad. We rijden een klein stukje achter hem aan en zien op nog geen 200 meter drie woestijnolifanten. Super! We praten wat met Jeroen, terwijl we op ons gemak naar de olifanten kijken. Op een gegeven moment geeft de eigenaar aan dat het hem verstandig lijkt om de auto's te verzetten, omdat ze in de looprichting naar de waterbak staan. We doen dat en niet veel later loopt een van de olifanten richting de waterbak, daar blijft hij een tijdje staan.

Na een half uur rijden we verder. Het is nog een kwartiertje rijden naar Twijfelfontein. Het is er best druk en toeristisch. We betalen entree en mogen met een gids mee. Het grietje doet het leuk en vertelt een stukje geschiedenis aan de hand van de rotstekeningen. Drie kwartier later zijn we terug bij de receptie. We hebben overigens niet naar de cache hoeven zoeken, want die hadden ze vanwege de overlast weggehaald. Na dit bezoek rijden we terug naar de camping en zijn we nieuwsgierig of we de olifanten nog zien.

Het is net half vijf geweest als we het terrein oprijden. Omdat we de auto op het plekje waar we eerst stonden niet helemaal goed kwijt konden, kiezen we een wat ruimer plekje uit. We zetten gelijk het tentje op en gaan dan even zitten met een glaasje wijn. Rustig de zon onder zien gaan, want een uurtje in de hete zon lopen is best vermoeiend en maakt dorstig. We zitten nog niet of de eigenaars komen aanlopen en zeggen dat we beter met ons gezicht de andere kant uit kunnen gaan zitten, want een stukje verderop staan de olifanten. We hadden toen we aankwamen al wel gezien dat ze langs de camping gelopen waren. We observeren ze nog een tijdje, totdat ze achter de bomen verdwenen zijn, maar aan het geluid dat ze af en toe maken, merken we lange tijd dat ze nog altijd in de buurt zijn.

Het begint al aardig te schemeren, maar voordat we gaan koken gaat Michiel nog snel even douchen. Er is nog geen toiletgebouw, maar we mogen gebruik maken van de geïmproviseerde badkamer van de eigenaars. Ondertussen lees ik m'n boek uit; het tweede spannende boek al. Het laatste stuk moet ik met m'n hoofdlampje op uitlezen, maar het is te spannend om nu nog weg te leggen. Michiel heeft ondertussen bij Jeroen hout gehaald en water. Hij steekt een vuurtje op, dat duidelijk geen BBQ wordt. Het zijn flinke balken die hij meegebracht heeft. Ik haal de ingrediënten voor de maaltijd uit de auto en Michiel gaat aan de slag om te koken. Ondertussen maak ik het bed in het tentje in orde. Het is zeven uur als we bij het vuurtje kunnen eten. Daarna kookt Michiel water voor de afwas en om kwart voor acht zijn we helemaal klaar. We zitten nog wat bij het vuur en ondertussen maak ik het verslag. De olifanten horen we nu niet meer; dat is best fijn als je toch ook niet kunt zien. Nou we zijn weer op een heel mooi plekje uitgekomen en het was natuurlijk een fantastische ervaring om die woestijnolifanten van zo dichtbij te mogen zien.

De temperatuur is nog heerlijk en we zitten tot kwart voor negen bij het vuurtje. Daarna loopt Michiel met me mee naar het toilet bij de receptie. Dat lijkt een heel eind in het donker, zeker als je geen richtpunt hebt. Eigenlijk hoeven we alleen rechtdoor het pad af, maar ook terug is het lastig, omdat ons vuurtje precies achter de auto is. We beklimmen het trappetje en gaan een rustige nacht tegemoet.