Vandaag gaan we met de auto op pad en verkennen we de omgeving van Walvis Bay. We zien de vele roze flamingo's en rijden langs de grootste zoutproducent van Afrika.

Wat was dat toch lekker om weer in een echt bed te liggen. Tegen acht uur komen we er uit en als we aangekleed en wel de deur uitlopen om te ontbijten komt de eigenaresse ons tegemoet en geeft aan dat het ontbijt op de kamer geserveerd wordt. Tien minuten later komt ze twee dienblaadjes brengen. Een heerlijk vers gebakken eitje met toast, salami en tomaat. Er zit zelfs een glaasje sap en een banaan bij.

Tegen half tien verlaten we met de auto ons adres en rijden we richting de Lagune. We stappen meerdere keren uit om naar de zee en alle vogels te kijken. Af en toe zoek ik in mijn boekje op welke vogels we allemaal tegen komen. Het weer is echt heel goed. Het is nog geen tien uur en alleen een T-shirt is voldoende. We rijden de stad uit en maken de eerste stop voor een cache. Michiel loopt het duinzand in en komt even later terug met de melding dat we er weer eentje op ons lijstje kunnen bijschrijven. Een stukje verder zetten we de auto op het strand en lopen we richting het water. Onze schoenen zakken aardig weg in het natte zand. Een stukje verderop zien we de roze flamingo's in het water. Een heel leuk gezicht die roze gloed. We rijden verder en komen nu langs de zoutwinning. Er zijn hier hele grote bassins gemaakt, die drooggelegd worden, zodat het zout gewonnen kan worden. Dit is de grootste zoutproducent van Afrika. We rijden tussen de bassins door en komen uiteindelijk op het strand uit. We hebben uitzicht op de Atlantische Oceaan. Het is van hieruit nog tien kilometer naar de vuurtoren; daar zouden veel pelikanen zitten. Maar deze weg gaat helemaal over het strand en dat doen we dus maar niet. We lopen wel even naar de zee en rijden daarna terug.

We rijden Walvis Bay door en slaan af richting het vliegveld. Na een aantal kilometer stoppen we aan de rechterkant. Michiel loopt het zand in en na een paar minuten zie ik hem niet meer. Hij is achter een van de heuveltjes verdwenen. Na een tijdje komt hij terug en vertelt dat hij geen cache gevonden heeft. We bekijken de loggings en daar staat in dat er een aantal mensen moeite heeft gehad met het vinden van de cache en zonder hem te vinden verder gegaan zijn. Dus dat doen wij dan ook maar. We rijden een stukje verder en slaan linksaf richting Dune 7. Bij de eerste duin aan de linkerkant staan allemaal palmbomen en zitjes. Er staan verschillende auto's; mensen zijn hier aan het eten. In de buurt worden quads verhuurt om mee in de duinen te rijden. We zoeken hier vlak bij in de buurt een cache en die vindt Michiel vrij snel. Ons laatste punt vandaag ligt langs de spoorlijn. We rijden een hobbelige zandweg langs het spoor. Na zo'n acht kilometer rijden ligt ook hier een vrij makkelijk te vinden cache verstopt. Het is genoeg geweest voor vandaag en we rijden terug. Bij Dune 7 zetten we onze auto bij een palmboom. Stoeltjes eruit en we nemen in de schaduw lekker wat te drinken. Het lijkt wel 40 graden zo warm voelt het hier in de woestijn aan. Als we wat gedronken hebben, bak ik tosti's en dan kunnen we er wel weer even tegenaan. We rijden terug naar Walvis Bay waar we rond twee uur aankomen.

Omdat we de hele middag de tijd hebben, zet ik wat was in een sopje. We hebben nu tenslotte weer warm water zat. Michiel spant een waslijntje door de kamer en nu maar hopen dat het een beetje droogt.

Daarna plannen we wat we de komende dagen gaan doen. We zoeken uit waar we campings kunnen vinden en kijken hoe we er kunnen komen. Morgen gaan we in ieder geval naar Swakopmund en dan willen we net buiten de stad ergens op een camping overnachten.

Dan nog het verslag van de afgelopen twee dagen maken, terwijl Michiel druk bezig is met het selecteren van geschikte foto's. De tijd vliegt om en voordat we het weten is het tijd om te gaan eten. We willen naar The Raft; een in de lagune gebouwd paalhuis waar je heerlijk moet kunnen eten. Helaas blijkt deze in het laagseizoen niet op zondag open te zijn, dus toch maar op zoek naar een alternatief. We rijden rond door het centrum en komen uiteindelijk bij een steak house terecht. We lopen naar boven en komen in een gezellig aangeklede ruimte. Je kunt hier uit van alles kiezen: hamburgers, Mexicaans, spareribs. Dus dat komt wel goed vanavond. We eten allebei heerlijk en drinken daarna nog koffie en thee. Omdat we zo snel geholpen werden, is het nog niet eens acht uur als we terug in ons guesthouse zijn. Ik ga lekker op bed m'n boek lezen. Michiel gaat nog even aan de slag met de website, zodat hij morgen in een internetcafé alles online kan zetten.