Ook vandaag weer een heerlijke dag in Etosha. We staan een hele tijd te kijken bij een koppeltje leeuwen. 's Middags zoeken we de camping Namutoni op.

We slapen vandaag uit en tegen half acht komen we het tentje uit. Als Michiel na het douchen terugkomt, zegt hij dat er weer een colafles in de auto leeggelopen is. Dus alles er maar weer uit en de schade opnemen. De bekleding van de ijskast is helemaal nat en ook mijn tas met kleren is vochtig geworden; gelukkig alleen de buitenkant, maar het plakt wel. Na het opruimen bakken we lekker eitjes als ontbijt.

Al met al zijn we nog niet echt laat weg; we rijden om half tien richting uitgang. Michiel gaat nog even in de shop kijken en komt met een heerlijk vers brood terug. We rijden als eerste naar de waterplaats Goas, waar we gistermiddag ook allerlei wild gezien hebben. Als we er aan komen rijden staan er twee auto's. Op het eerste gezicht lijkt er niets te zijn. Uit een van de auto's krijgen we de aanwijzing dat er twee leeuwen onder een bepaalde boom liggen en dat ze af en toe hun kop omhoog doen. We zoeken een goed plekje met de auto en bekijken de aangewezen plek. Niet veel later zien we echt een kop omhoog komen. Wauw! En daarna begint het wachten. We kijken met de verrekijker. Soms zien we een tijdje niets en dan opeens beweegt er weer een. In de omgeving lopen allerlei soorten dieren rond; koedoes, springbokken, zwartneus impala's een struisvogel. Je merkt aan hun gedrag dat ze weten dat de leeuwen in de buurt zijn. Opeens staat er een stukje verderop bij het water ook nog een olifant. Maar de leeuwen zijn nu belangrijker. Na ruim een uur observeren staat een van de leeuwen op en de andere zit rechtop. We kunnen nu goed zien dat het twee mannetjes zijn. Het is een komen en gaan van auto's, die allemaal even een kijkje nemen. Het is helemaal super als er opeens uit het bos nog een derde mannetjesleeuw aan komt lopen en bij de andere twee gaat liggen. Ze bewegen soms, maar verder is er weinig activiteit.

Na twee uur kijken, rijden we verder, want we moeten vanmiddag nog wel in het andere kamp aankomen. We hebben ondertussen ook wel een beetje trek gekregen. Het is nog ruim een half uur rijden tot aan de zoutpan. Daar mogen we de auto uit. Terwijl ik het heerlijk verse brood beleg, zoekt Michiel naar een cache, die hij snel gevonden heeft. Als we genoeg gegeten hebben en de cache weer verstopt is, rijden we verder.

We komen vandaag veel dieren tegen. Er is eigenlijk geen enkel stuk dat we rijden, waar we echt niets zien. We rijden een stukje wat harder en slaan daarna af naar waterplaats Kalkheuvel. Het is een slechte weg, maar we komen zelfs bussen tegen die terugrijden, dus dan moet er toch wel iets te zien zijn. En ja hoor, we draaien de laatste bocht om en zien een kudde van wel 50 olifanten bij de drinkplaats staan. Olifanten in alle formaten. Echt super! Bij het water staan ook twee giraffen te drinken, die op gepaste afstand van de olifanten blijven. Het lijkt erop dat de olifanten gaan vertrekken als wij aankomen, maar gelukkig blijft een groot deel van de kudde staan. Na een half uur bedenken een aantal olifanten dat ze de drinkplaats aan onze kant gaan verlaten en ze komen richting de auto. Michiel start de auto en draait hem snel om, zodat we ze nog heel mooi kunnen fotograferen als ze aan de andere kant het bos in verdwijnen. Na dit mooie plaatje rijden we verder richting het kamp Namutoni.

Als we bij de ingang komen, gaat Michiel richting receptie. Aan het eind van de parkeerplaats staat een groot wit fort. Michiel komt een kwartiertje later naar buiten met een plattegrond en ze hebben een stempel op ons reserveringsformulier gezet. Het is goed dat we een routebeschrijving hebben, maar dan kunnen we het ook goed vinden. Als we het terrein oprijden, staat er een vrouw bij een slagboom en bij haar moeten we opnieuw allerlei gegevens op een lijst invullen. Dit is echt wel weer een land van de registraties en lijstjes. We volgen de draaiende weg en komen uiteindelijk op de camping aan. We rijden twee keer rond voordat we een plekje met stroom gevonden hebben, zodat we de videocamera kunnen laden.

Het is al vier uur en we zetten gelijk het tentje op. Daarna lopen we over de vlonders tussen de bungalows door, langs het zwembad naar de drinkplaats. Daar staat een hele groep gnoes. We zoeken ook hier in de buurt naar een cache en Michiel haalt ook deze vrij snel onder een paar stenen vandaan. We lopen terug naar het fort. Op de binnenplaats zijn allemaal gezellige restaurantjes, een bar en winkeltjes. Als we naar boven gaan, zouden we ook uitzicht over de drinkplaats hebben. Maar het riet is in zo'n groot deel van het water gegroeid, dat er nog maar een klein stukje van het water te zien is. We lopen terug naar beneden en tussen de huisjes door naar de camping.

We gaan koken, zodat we straks naar de verlichte drinkplaats kunnen. Over de camping lopen de wrattenzwijnen en de jakhalzen. Michiel bakt vlees op de BBQ, terwijl ik rijst met een lekker sausje maak. Het smaakt weer prima en na de afwas lopen we richting de drinkplaats. Het is kwart voor zeven als we op het bankje gaan zitten, de meeste mensen die de zonsondergang hier hebben bekeken gaan terug. Na een kwartier komt er een jakhals in beeld. Hij loopt wat rond en verdwijnt dan weer uit beeld. We zitten en wachten, maar helaas komt er vanavond verder niets.

Tegen half negen lopen we terug naar de camping. Als we over de vlonders lopen, komen we nog twee jakhalzen tegen. Ik ga douchen en daarna kruip ik in de tent om het verslag van de dag te maken. Een dag met veel mooi wild!