Onderweg bezoeken we vandaag het Petrified Forest. Rond het middaguur bereiken we Khorixa en net voorbij Outjo vinden we een camping.

Heerlijk geslapen vannacht; de temperatuur was aangenaam en het was hier echt heerlijk rustig. Niets gehoord waar we wakker van geworden zijn. Om half acht rollen we ons tentje uit. Het staat nog in de schaduw, maar niet veel later komt de zon achter de berg vandaan. En binnen een mum van tijd is de temperatuur aangenaam. Ik ga op weg naar het toilet en als ik terug kom is de thee al klaar. Michiel is druk bezig om eitjes te bakken; hij kwam ze voor de zoveelste keer in de provianddoos tegen. Nou een prima start van de dag. We doen het rustig aan, want we weten ook niet goed wat we gaan doen vandaag. Ik heb gisteren nog in de digitale campinggids gekeken en we kunnen tussen hier en het Etosha park op allerlei plaatsen kamperen.

Het is negen uur als we bij Jeroen de tent instappen. Hij gaat op zoek naar het bonnenboekje en schrijft netjes een bon voor ons uit. Terwijl Michiel betaalt, schrijf ik iets in het gastenboek. We praten nog wat en voor we het weten is het al weer half tien. We stappen op en buiten komen we Tamara tegen. We nemen afscheid en wensen beiden heel veel succes met het opzetten van de camping. Als alles gaat worden, zoals ze het in gedachten hebben, dan wordt het hier een mooie camping. Is het uiteindelijk kwart voor tien dat we het terrein afrijden.

We kijken nog even of we verderop de olifanten nog zien staan, maar dat is helaas niet het geval. We rijden door tot net iets voorbij de afslag naar Twijfelfontein. Daar gaan we een smal pad in en als we bij een heuvel komen zetten we de auto neer. Het GPS geeft aan dat er een cache ligt op zo'n 80 meter. We beklimmen de rotsblokken en mede aan de hand van de foto vindt Michiel de verstopte doos heel snel. Tot onze verbazing zit er een TB (travelbug) in, die wij mee uit Oostenrijk hebben genomen en in Klein Aus Vista boven op de bergtop hebben achtergelaten. Gisteren is er een stel geweest, die de TB dus daar gevonden heeft en nu hier weer achtergelaten heeft. Dit is wel heel toevallig.

We rijden een kilometer of tien verder en draaien dan de C39 op. Het eerste stuk van deze weg valt ons de kwaliteit erg tegen; het lijkt wel een D-weg. We zitten gelijk weer tussen de groengele heuvels en de weg loopt door het glooiende terrein. Na 30 kilometer rijden komen we bij het Petrified Forest. We betalen entree en er gaat een gids met ons mee. Zij vertelt over het ontstaan van het versteende hout en laat ons tijdens een korte rondleiding een aantal voorbeelden zien. We zien een paar mooie stukken met jaarringen. Maar het pronkstuk is wel een 30 meter lange versteende boom. Heel bijzonder om te zien. Zeker als je je bedenkt, dat er in de wijde omtrek alleen kleine bomen staan. Het moet er hier vroeger echt heel anders uitgezien hebben. Het is half twaalf als we verder rijden richting Khorixas. Ik geef in het GPS in dat we een pinautomaat zoeken en de weg wordt gewezen naar de dichtstbijzijnde automaat. De laatste kilometers naar de stad zijn geasfalteerd. Heerlijk na zoveel dagen op gravel gereden te hebben. Om half een zijn we in Khorixas en hebben we gepind en getankt.

We hebben ondertussen besloten om door te rijden naar de camping die we pas voor morgen gereserveerd hebben. Dan hebben we het lange stuk rijden maar gehad, alhoewel het zo over het asfalt best aardig opschiet. Vlak buiten de stad zetten we de auto aan de kant. We hebben het overschot macaroni nog en doen er paprika, tomaat, ham en kaas bij. Het wordt echt een heerlijke maaltijdsalade. Een half uurtje later gaan we weer verder en ga ik achter het stuur zitten. Zo'n anderhalf uur rijd ik door het ondertussen zeer groen geworden landschap. We kijken zowel links als rechts over een grote groen vlakte met allemaal bomen uit. Aan de horizon is het wat bergachtiger. Het is wel duidelijk dat hier wat meer regen valt. Het is nog maar een kilometer of dertig als Michiel weer achter het stuur kruipt. We zijn Outjo ondertussen voorbij en rijden op de C39. Het GPS geeft weer precies aan waar we de weg af moeten. Michiel gaat bij de receptie naar binnen en komt terug met de mededeling dat we er twee dagen kunnen kamperen.

We rijden een smal hobbelig paadje achter het restaurant en zwembad door. Dan komen we op een vlak stuk waar in het midden gras ligt en waarop een paar tentjes staan. Er rondom heen staan de campertjes en auto's met tent op het dak. Er staan twee grote toiletgebouwen en het ziet er allemaal schoon uit. We kiezen een plekje en moeten de auto nog een keertje verplaatsen, omdat anders het tentje behoorlijk scheef staat. Dan snel de stoeltjes eruit en nog een uurtje genieten van het zonnetje. Vlak na vijven is de zon al weer verdwenen. We spelen nog een dobbelspelletje voordat het langzaam begint af te koelen. We gaan om de beurt douchen en daarna maakt Michiel een vuurtje aan. Omdat we hier gloeiend heet water hebben, was ik de handdoeken en dat is nodig ook; zo veel stof dat er ondertussen in zit.

Michiel bakt een vleesje op de BBQ en zet daarna het blikje worteltjes tussen de kooltjes. Ik maak ondertussen de aardappelpuree. Al met al een eenvoudige maaltijd vandaag. De ketchup moet ervoor zorgen dat het droge vleesje een beetje smaak krijgt. Het koelt flink af en ik zoek eerst m'n trui op, voordat ik ga zitten om het verslag te typen.

Als ik klaar ben, doen we samen de afwas. Het is al flink afgekoeld en om half negen beklimmen we het trappetje.