Vandaag een kort ritje van Walvis Bay naar Swakopmund. In dit leuke stadje drinken we koffie en kunnen we internetten. 's Middags genieten van het heerlijke weer op de camping.

We hebben heerlijk geslapen en om kwart over acht geeft Michiel aan dat het ontbijt gebracht kan worden. Een kwartiertje later wordt er aangeklopt en verschijnt er weer een heerlijk ontbijtje. Daarna brengen we alle spullen naar de auto. We hebben besloten om de auto hier op de binnenplaats even helemaal leeg te maken, schoon te vegen en te reorganiseren. In een kwartiertje tijd is de auto weer helemaal netjes opgeruimd. We rijden de poort uit richting het centrum van Walvis Bay, daar doen we bij de Spar boodschappen. Ze hebben alleen niet zo veel BBQ-vlees dus daarvoor moeten we straks in Swakopmund nog eens goed kijken. De boodschappen worden weer netjes in allemaal plastic zakjes verpakt en de man loopt met een karretje mee naar onze auto. Tja, die hadden we netjes opgeruimd en nu moeten er weer tien plastic zakjes bij. Snel zetten we alles erin en we vertrekken richting Swakopmund.

Het is zo'n dertig kilometer rijden langs de kust. Ons GPS stuurt ons niet helemaal rechtstreeks naar de snelweg, maar laat ons eerst de arme buurt van Walvis Bay zien. Het is ons ondertussen wel duidelijk waar die 40.000 mensen wonen. Ze wonen gelukkig niet in krotten, maar in stenen huisjes.

We draaien de snelweg op en rijden gelijk de woestijn in. Op de eerste de beste parkeerplaats stoppen we en kijken we welke boodschappen er allemaal in het ijskastje moeten. De temperatuur is ondertussen al flink opgelopen. Als we dat gedaan hebben, rijden we verder. Aan de linkerkant wordt een enorm vakantiepark gebouwd; er wordt hard gewerkt aan het aanleggen van de straten. Vlak daarna is er links het strand met de opkomende zee en rechts alleen maar woestijnzand. We maken nog even een fotostop om de hoge golven vast te leggen. Niet veel later rijden we Swakopmund binnen. We gaan op zoek naar de eerste cache, waar we met de auto naast kunnen parkeren. Onder een steen bij een torentje naast de ingang van de camping ligt een micro verstopt. Daarna rijden we door naar de tweede cache; dat is een puzzelopdracht. De vragen die we moeten beantwoorde hebben allemaal met ons planetenstelsel te maken en in de straat waar we staan staan allemaal borden waarop informatie over het heelal te vinden is. In eerste instantie gaan we te voet op pad, maar na een kwartier lopen hebben we pas twee borden gehad en vermoeden we dat het nog wel een flink stuk lopen is. We gaan terug naar de auto, die aan de kust staat en rijden langzaam door de straat, zodat we geen bord missen. We maken van elk bord een foto, zodat we altijd nog terug kunnen kijken. Bij het laatste bord bekijken we of we alle vragen kunnen beantwoorden en vullen we de gegevens in. We voeren het coördinaat in ons GPS in. Michiel gaat op pad om te zoeken. Het kost even tijd maar hij komt terug met een filmdoosje. Ook al waren de vragen in het Engels, het is ons toch gelukt om het juiste coördinaat te ontcijferen.

We zien dat de laatste cache van vandaag niet ver hier vandaan ligt. We rijden een blokje om en staan dan aan de rand van de woestijn. We kunnen precies langs het verkeersbord en rijden het zand in. We moeten zo'n 500 meter verderop zijn. Michiel rijdt een heuveltje over en volgt het spoor dat er ligt. De laatste 80 meter moet hij lopen, omdat de cache beneden in de rivierbedding ligt. Niet veel later komt hij terug met de mededeling dat ook deze cache gevonden is.

Nu is het tijd voor koffie met iets lekkers. Swakopmund is een kleine stad met zo'n 20.000 inwoners en doet erg gezellig aan. Alles ziet er netjes en vriendelijk uit. We rijden richting de vuurtoren, maar het restaurant dat in ons boekje staat wordt gerenoveerd. Maar gelukkig is er nog een café in de buurt, ook met uitzicht op zee. We bestellen allebei iets te drinken en nemen er een vers gebakken wafel met ijs bij. Het smaakt heerlijk! We lopen nog even naar de zee, die steeds maar wilder wordt. Daarna terug naar de auto, waar we de jongen die op onze auto gepast heeft wat kleingeld geven. We rijden nu het centrum in op zoek naar een internetcafé en ook dat hebben we vrij snel gevonden. Er let weer iemand op de auto en wij gaan binnen een half uurtje internetten. Michiel heeft gisteravond alles al voorbereid, dus het hoeft niet zo lang te duren. Z'n USB-stick moet eerst op virussen gecontroleerd worden, maar dan kan hij aan de slag. De verbinding is prima en de site is snel online. Helaas ligt onze mail eruit, dus die kunnen we niet checken. Ondertussen schrijf ik een paar kaarten en ben benieuwd of ze Nederland gaan bereiken. Als we klaar zijn met internetten, betalen we en lopen we terug naar de auto.

We rijden het centrum uit, maar ons GPS heeft soms niet door dat er een kortere weg bestaat. En dus krijgen we ook hier sightseeing arme wijk van Swakopmund. We komen langs het benzinestation en laten de auto nog maar eens voltanken. Ondertussen gaan er twee jongens aan de slag om de ruiten te wassen, dat is ook best prettig. Dan rijden we eindelijk de stad uit. Maar het is niet zo ver rijden, want nog geen tien kilometer verder hebben we camping Sophia Dahle op het oog. Hij ligt net langs de snelweg aan de rand van een dorpje. Gelukkig hebben ze er plaats. Michiel heeft een plekje met een leuk prieeltje uitgekozen. We zetten gelijk de stoelen in de schaduw en nemen wat te drinken. De temperatuur ligt erg hoog, maar in de schaduw is het enigszins uit te houden.

We zetten de tent op, zodat deze lekker op temperatuur kan komen. We lezen en puzzelen wat. Het is echt heerlijk weer. Michiel wordt gevraagd om met zijn technische kennis mee te kijken bij iemand die geen stroom meer in z'n camper heeft, maar helaas kan hij niet helpen. Het is echt heerlijk dat we hier niet al voor zessen van de kou omkomen. Maar een blouse komt toch wel van pas, als we aan het eten gaan beginnen. Michiel stookt een vuurtje op en ik ga aan de slag om een bakje aardappel met groente te maken. Als dat bijna klaar is, legt Michiel de karbonaadjes op het rooster en binnen een half uurtje hebben we weer een heerlijke maaltijd.

Na de afwas zitten we nog een tijdje bij het vuur. Het wordt wel wat frisser, maar een trui is nog steeds niet nodig. Ik begin aan het verslag van de dag, maar omdat het donker is, moet ik wel met een lampje het toetsenbord verlichten. Het is al acht uur en het is nog steeds goed uit te houden. Rond half negen beklimmen we het laddertje.